Ήλιε

Δημιουργός: Αριάδνη Μεσογείτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήλιος ζεστός και τρυφερός
με τύλιξε στην αγκαλιά του
θλιμμένος, φθινοπωρινός
αποζητώ τη σιγαλιά του.

Για μια στιγμή φαντάστηκα
πως άγγιξα για λίγο
μιαν άκρη απ’ τις ακτίνες του
απ’ τη ζωή πριν φύγω.

Μ’ αυτές αποτραβήχτηκαν
λιγάκι πριν τις φτάσω
δεν πρόλαβα να ζεσταθώ
μα τι ’χα για να χάσω;

Ξεχάστηκα, γελάστηκα
θάρρεψα πως πετάω
μπερδεύτηκα και χάθηκα
δεν είχα πού να πάω.

Άστρα φανήκαν την αυγή
κι ο ήλιος μεσ΄ στη νύχτα
άγγελοι μεσουράνησαν
φεγγάρια δυο ανατείλαν.

Κήποι ανθίζαν κρεμαστοί,
ρυάκια κελαρίζαν,
πηγές κρυστάλλινες μικρές
αγνές ψυχές ποτίζαν.

Ανάμεσά τους βρέθηκα
για μια στιγμούλα μόνο
ή μήπως τα ονειρεύτηκα
και τώρα τα πληρώνω;

Είναι τα όνειρα ακριβά
κι όποιος πληρώνει ξέρει,
λυγμούς και δάκρυα βουβά
και πόνο δίχως ταίρι.

Ήλιε, πατέρα κι αδελφέ,
γιε μου, εραστή και φίλε,
το φως σου μη μου αρνηθείς,
τη ζεστασιά σου στείλε.

Κουράστηκα και σε ζητώ
τα μέλη μου βαραίνουν
Ήλιε, καλέ μου, σ’ αγαπώ
μα πια δεν υπομένουν.

Κοίτα με, μίλα μου γλυκά,
τα χείλη φίλησέ μου,
πάρε με στις ακτίνες σου
αγάπη χάρισέ μου.

Να το πιστέψω προσπαθώ
πως όνειρο δεν είσαι,
απάλυνέ μου τους λυγμούς
και τα δεσμά μου λύσε.

Κόβω κομμάτι απ’ την καρδιά
κι απ’ την ψυχή μου τώρα
κι είναι, να ξέρεις τώρα πια
τα τελευταία μου δώρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2010