Στου ορίζοντα την άκρη 19

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

''''Συνέχεια Taubaté/6


[align=center]Συμβαίνει κάτι στη ζωή που δεν το περιμένεις
που ανατρέπει το ρυθμό στο δρόμο που βαδίζεις
και σταματάς να προχωράς, δεν ξέρεις πού πηγαίνεις.
Ένα τυχαίο γεγονός που συ δεν το ορίζεις,

και μέχρι που θα ξαναβρείς τον εαυτό σου πάλι
χρειάζεσαι κάμποσο καιρό πορεία να χαράξεις
ν' αντέξεις τις κακοτοπιές τον πόνο και τη ζάλη
και αμφιβάλλεις αν ποτέ τον στόχο σου τον φτάσεις.

Ατύχημα εργατικό σε μια βιομηχανία
συμβαίνει αρκετές φορές στο είδος της δουλειάς μου
κι αν ήμουν πάντα θεατής σε κάποια ιστορία
έτυχε τούτη τη φορά να είναι η σειρά μου

σίδερο έπεσε βαρύ στο πόδι μου επάνω
ήτανε Σάββατο πρωί και μ' έστειλαν στο σπίτι
πονούσα μα δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω.
Ακόμα και αν ήμουνα ένας κοινός αλήτης,

θα έπρεπε να μου φερθούν με λίγη καλοσύνη
ένας γιατρός για να με δει, γνωμάτευση να βγάλει
κάποιος δυο λόγια να μου πει τον πόνο ν' απαλύνει,
να πάρουν μια κατεύθυνση οι σκέψεις στο κεφάλι.

Ως τώρα πάντα έδινα όλο τον εαυτό μου
να κάνω τη δουλειά σωστά και να ανταποδώσω
για τα λεφτά που έπαιρνα και δεν ήταν δικό μου
το λάθος στο ατύχημα που τώρα θα πληρώσω.

Ο νοσοκόμος της δουλειάς λέει να πάω σπίτι
και τη Δευτέρα το πρωί ξανά να επιστρέψω
όπου θα είναι ο γιατρός κι αυτός θ' αποφασίσει
τι έχω και πως θα γενεί το τραύμα να γιατρέψω.

Κρατώ το πόδι μου ψηλά, δυο μέρες στο κρεβάτι
κοπανιστός κι αδιάκοπος ο πόνος επιμένει
δεν ξέρω ούτε και μπορώ εγώ να κάνω κάτι
κι ο πόνος ασυμβίβαστος κι αυτός δεν περιμένει.

Και τη Δευτέρα το πρωί με το λεωφορείο
φθάνω στη πύλη της δουλειάς κι εκεί με βγάζουν έξω
και με τα πόδια από κει μέχρι το συνεργείο,
διακόσια μέτρα διαδρομή που πρέπει να αντέξω.

Κοπανιστός ο πόνος μου και προχωρώ με κόπο
και όταν φθάνω στο γιατρό με στέλνει για ακτίνες
στου συνεργείου μια γωνιά εκεί στον ίδιο τόπο
όπου ακτινοσκόπηση κάνουν στις λαμαρίνες.

Και τώρα μες στον πόνο μου και στην απελπισία
παίρνω μία απόφαση που θέλω να τηρήσω
πως οτιδήποτε συμβεί, καμιά υπηρεσία
στην εταιρία τούτη δω δεν θα παραχωρήσω.

Και είναι η γνωμάτευση, δυο δάχτυλα σπασμένα
στο πόδι το αριστερό απάνω στις κλειδώσεις
που απ' το βάρος το πολύ είναι σχεδόν λιωμένα
και που δεν ξέρω βέβαια ποιες είν' οι επιπτώσεις.

Να έρθεις αύριο το πρωί στο Σάντα Ιφιγένεια
-μου λέει τώρα ο γιατρός- πρωί να μην αργήσεις
γιατί πολλούς έχω να δω. Μιλάει με ευγένεια
κι όσους πονάνε φαίνεται τους έχει συνηθίσει.[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-11-2010