Φτωχή μου Γκέϊσα

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Σου 'ρχομαι μ’ ένα ζωώδες ένστικτο, με πάθος ασίγαστο,
με ορμή αρχέγονη, με μια δίψα άσβεστη σου 'ρχομαι.
Η Χιροσίμα σου θα γίνω, η ερημιά σου.
Κι εσύ ο Γολγοθάς μου, ο Σταυρός μου.
Είμαι χαμένος. Γι’ αυτό πανεύκολα θα σε βρω.
Δε με ψάχνεις, με κλειστά μάτια μ' ανακαλύπτεις.
Άγνωστη, αλλά είσαι ο προορισμός μου.
Άγνωστος, κι όμως με περίμενες.
Δεν είναι Θεός αυτό που κάποτε πίστευες.
Εξήντα λεπτά, εικοσιτέσσερις ώρες, επτά μέρες
Τέσσερις βδομάδες, δώδεκα μήνες, εκατό χρόνια.
Ένας δράκος σε καταράστηκε με ισόβια δεσμά.
Με αλυσίδα ασήκωτη σε έχει τυλίξει.
Κι εγώ άθελα μου γίνομαι άλλος ένας κρίκος.
Μπαίνω στη φυλακή σου γίνομαι τρόφιμος σου.
Αιχμαλωτός σου γίνομαι και δεσμοφυλακάς σου.
Στα χέρια σου ολημερίς σβήνουν άστρα, δύουν ήλιοι.
Είσαι από τη χώρα του ανατέλλωντος ηλίου.
Ω Θεέ μου! Ποιος σκαρφήστηκε τόση ειρωνία!
Η ζωή σου μοίαζει με πέταλα από αμυγδαλιές
Ριγμένα στη μέση ενός αγριεμένου πελάγους.
Στη θάλασσα σου βουτιές απόγνωσης, απελπισιάς,
Ένα χαρακίρι σε δόσεις μικρές, βασανιστικές.
Προσεύχεσαι για ένα καρόσι* που δεν έρχεται.
Φτωχή μου γκέϊσα, κανένας πια δε σου υποκλίνεται.
Η δικιά σου υπόκλιση βαθιά, ικετευτική.
Χαρτί τσαλακωμένο, μισοκαμένο, οριγκαμί που απέτυχε.
Κανείς δεν ακούει το σαμισέν σου, τους στίχους σου.
Το κιμονό σου περιμένει σε έναν τοίχο στο Κυότο.
Κρεμασμένο δίπλα στις προσδοκίες των δικών σου.
Αφόρετο, ατσαλάκωτο, ανεκπλήρωτο όπως οι ελπίδες σου.
Φεύγω μ’ ένα ζωώδες ένστικτο,με πάθος ασίγαστο
με ορμή αρχέγονη, με μια δίψα άσβεστη φεύγω.[/align]

*Καρόσι= Αιφνίδιος θάνατος εν ώρα εργασίας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2010