Φλόγα

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

"Τώρα θα ‘χω σιμά μου ένα λαγήνι αθάνατο νερό, θα ‘χω ένα σχήμα λευτεριάς ανέμου που κλονίζει"

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Φλόγα [/B]

Ασίγαστη μια ομορφιά κόβει τον ουρανό
φλόγα ονείρου κάτασπρου στο θόλο καρφωμένη.
Τι κι’ αν η θλίψη ξαγρυπνά, σ’ όλη τη γη στρωμένη;
Tι’ κι’ αν τα μάτια θόλωσαν, στον μαύρο της καπνό;

Ψιχάλες ουρανόσταλτες, ατέρμονης αυγής
πέφτουν στα τζάμια της ψυχής και τη ζωή γεννούνε.
Τι κι’ αν το χρώμα της νυχτιάς, οι μέρες μου φορούνε;
Ήπια το φως και χόρτασα στα χέρια μια στιγμής.

Ταξίδια καταγάλανα κουρσεύουν το μυαλό
λευκά πανιά οι θύμησες, σε πλοία που περάσαν
σαγήνη μέθης άκρατης, τα μάτια μου κεράσαν,
τι κι’ αν εμπρός μου ορθώνεται το κύμα το ψηλό;

Θρηνώ την ώρα πού ‘φυγε, μα τη χαρά της πίνω
μέσα στο χρόνο που περνά – κρυστάλλινο νερό-
τα βράδια που τα μάτια μου, για να σε δούνε, κλείνω
κι’ ανάβω δάδες μ’ όνειρα, για να σε καρτερώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2010