19/11/10

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ερημιά της μοναξιάς
Συμβαίνει να μ’ αρέσει
Και η ελπίδα της χαράς
Δεύτερη παίρνει θέση

Η γοητεία την ομορφιά
Παλεύει χρόνια τώρα
Μα η μαγεία βρίσκεται
Στα άσχημα τα δώρα

Μεσ’ το μυαλό μου οι στιγμές
Τοπίο παγωμένο
Η κίνηση με ενοχλεί
Μεσ’ τη σιωπή πεθαίνω

Θυμώνω μ’ όσα έχουν συμβεί
Τρέμω μ’ αυτά που χάνω
Και τερματίζω δεύτερη
Σε δρόμο που δεν φτάνω

Ο αγώνας πάντοτε σκληρός
Εγώ και ο εαυτός μου
Στο τέλος μένει σιωπηλός
Και χάνεται ο θυμός μου

Πιάσαν τα όνειρα στεριά
Και πια δεν ταξιδεύουν
Μένουν δεμένα στα ρηχά
Και κύματα τα δέρνουν

Γυρνώ και βλέπω τα σκαλιά
Την έξοδο κίνδυνου
Μα ο κίνδυνος με ξεγελά
Χάνω την δύναμή μου

Νιώθω κοντά του ζωντανή
Αισθάνομαι, πονάω
Και λέω πως είμαι στη ζωή
Που πίσω μου σκορπάω

Όταν θα φύγω θα με βρεις
Στου νου σου τις εικόνες
Που σου τις χάρισα
Μα εσύ, άφησες να ‘ναι μόνες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2010