Κρυφτούλι

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φιλίες…και σου χάρισαν της γης τον πελεκάνο
λαβίδα εξαίσιας γραφής με λάθος ζυγαριά
σου ‘παν «κρυφτούλι να παιχτεί» τους είπες: «θα το κάνω»
μα υπάρχει, πως δεν στο ‘πανε: το «φτου ξελευτεριά»

Μετρούσες ως τα είκοσι…παντού εικονολήπτες
το θέαμα να πιάσουνε…απίκο κι οι ναοί….
κοιτάζεις τα σκοτάδια μου…μα φανερές οι κρύπτες
και νόμιζες θα μ’ έκρυβαν, σαν κάποιον αδαή

Πώς να βρω, πες με τι πηλό, σε είχανε πλασμένη
και στρώνεις στην πορεία μου τα ψεύτικα χαλιά
«ξελευτεριά δεν κάνουνε» φωνάζεις οργισμένη
« σ’ εκείνους που του έρωτα λερώσαν τη φωλιά»

Κι εγώ φτωχός κι αδύναμος στου έρωτα τον οίστρο
λαμπάδα πάντα άναβα στου…γεια… τη λειτουργιά
ο Αίολος τακίμιασε με ανάλγητο Μαϊστρο
που αμόλαγε ..και μάζευε…του Αντίο τα λουριά

Στο θρόνο σου αγέρωχη, στήνοντας τις παγίδες
πέρναγες ψιλοβελονιά της πίκρας μου το βαχ!
Βαδίζοντας με φώτιζαν κακές πυγολαμπίδες
κι ανήμπορο με οδήγησαν στου έρωτα το κραχ!

«Θα τα φυλάω» ούρλιαζα, «σεις πάντοτε κρυμμένοι
να πιείτε στα κρησφύγετα το νάμα των καιρών
τρυγήστε της τον έρωτα, μα το φιλί ας μένει,
να το ‘χω για τις νύχτες μου που η αγάπη είναι απών»

Εκεί που τους ικέτευα για την ξελευτεριά μου
έρχεσαι κι η στεντόρεια φωνή βοά στην γη:
«αν της χαρίσετε φιλί, θ’ ανέβω στα χωριά μου
να ξεσηκώσω χωρικούς, η αγάπη να πνιγεί»

Πανάξιοι κι οι φίλοι σου , που παίζανε κρυφτούλι
και σου είπαν: «τώρα πνίξτονε που ‘ναι ο γιαλός βαθύς».
Δεν σε ήθελα υποτακτική…δεν σε ήθελα ούτε δούλη,
τις αγκαλιές μου άνοιγα, και νόμιζα θαρθείς!!!

Ο πόλεμος τελείωσε…τα σύνορα χαράζεις….
απλόχερα μου χάρισες της πίκρας το νησί
τους συνενόχους κάλεσες…τα ιμάτια μοιράζεις…
Ξελευτεριά δεν έγινε, νικήτρια είσαι εσύ!!!!

12.11.2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2010