γερόντισσα

Δημιουργός: sakti, Καιτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δε γέλασε , μητ' έκλαψε ποτες της
πετρινη μάσκα και φιγουρα μισερή
στον κόρφο της ζεσταίνει τις πληγές της
κι άγρια καρφώνεται το ματι της στη γη.

Της έχει δώσει συγγενείς, αγαπημένους
γονείς , παιδιά, αδέρφια στη σειρά
αδάκρυτη αντικρύζει τους ανέμους
τους κόμπους λύνει, δένει, τους μετρά.

Πολέμοι,φτώχια, κατοχή και πείνα
πέτρινα χρόνια στοιβαγμένα στην ποδιά της.
Η λύτρωση το άδειο της το μνήμα
που ήδη γραφει απάνω τ' όνομά της.

Τα χείλη μαραμένα έχουν σφαλήσει
μήτε καλό, μήτε κακό της δε γροικά
τα μάτια μες τις κόχες που έχουν δύσει
δυο σκοτεινα ποτάμια, αδειανά.

Μονάχη συντροφιά τα ζωντανά της
φίλοι πιστοί, ανθρώπους τους νογά.
Χαμένη η μνήμη απ' τα χρόνια τα μεστά της
θαρρεί πως έτσι εγεννήθηκε, γριά.

Και κάθε βράδυ παζαρεύει με το χάρο
το'νε φιλεύει, και σαν κορη του γελά,
να της μηνύσει''ετοιμάσου..θα σε πάρω''.
Μα κείνος τηνε συμπονά και προσπερνά.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2010