Στιχοσυνεργασία Νο 2 Δημιουργός: ivikos Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Μετά την πρώτη,- και κατά την άποψή μου πετυχημένη-στιχοσυνεργασία(ivikos –στιχος ή μαβιά ηχώ)που καταχωρήθηκε στις23/10/2010, ο ρυθμός των στιχοαπαντήσεων στα ποσταρίσματα της Χριστίνας δεν σταμάτησε , άσχετα αν δεν γινόταν καταχώρηση σαν σχόλιο…
και απλά υπήρξαν μόνο στο word μου……….
Όταν τα κοινοποίησα μαζεμένα στην Χριστίνα συμφωνήσαμε από κοινού να τα ποστάρουμε σαν στιχοσυνεργασία Νο 2( ελπίζω να υπάρχει δύναμη και για επόμενες)
Πιστεύω πως τέτοιου είδους συνυπάρξεις, προάγουν τη φιλία…το δέσιμο μεταξύ των μελών…την πνευματική αλληλουποστήριξη…κλπ
και ευχής έργον θα ήταν για μένα, να υπάρξουν και άλλες στιχοσυνεργασίες από άλλα μέλη του site....
Χριστίνα μου
Και πάλι Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!
------------------------------- -------------------------
Β ί α
Ανάρμοστα εξαντλήθηκαν τα περιθώρια
κακότυχη στιγμή
θαρρείς με το βάρος μιας ιστορικότητας
δίχως να λογαριαστούν οι συνέπειες...ξανά...
χωρίς λύπηση, στο μισόφωτο της αλαζονείας
καταργήσεις άκοπες...ματαιώσεις...
να προφυλαχθεί κανείς, πώς ;
ο σκληρός απέθαντος εαυτός
κι αντίκρυ το είδωλό του
σε απεγνωσμένες εκπομπές
πραότητας, πίστης, αφοσίωσης...
...ρήξη...οριστικά...
IVIKOS
Ευθυνόφοβα τα ρητά που δεν χάραξες
στις μετώπες των κυρτών αγαλμάτων μας
με σφεντόνας διχάλα ο…έρωτας….
Απελάσεις νεφών που δεν νότισαν
σε πατρίδες…μακριά από ορίζοντες
οι ρυθμοί, στον χορό μας…κοπάσανε!!!!!!!!!!!!!!
Οι τερμίτες τις ρίζες παράτησαν
στα κελιά του….δασάρχη τους…έγκλειστοι!!!!!!!!
Παγωμένες στην νάρκη, κι οι όχεντρες……
Θα σταλεί στους Θεούς η γνωμάτευση;
------------------------------------- ------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Με Μ π α χ και Α λ μ π ι ν ό ν ι
Κάποτε, μου είπαν τον όμοιό μου δεν θα βρω
κι εγώ, με άγνοιας φανατισμό, κρυφογελούσα
Πάνω σε χάρτες, θέσεις σημείωνα , με θυμό
κι απ'τις γραφές, την προδοσία αμφισβητούσα
Κάποτε, μου είπαν πως στο όνειρο ζητώ
αυτό το βλέμμα η αυγή νάχει το αντρίκιο
πως στον πλανήτη δυο ζωές κι αν πορευτώ
δεν θα το βρω - τώρα το ξέρω, είχαν δίκιο
Κι εγώ γελούσα και μεθούσα απ' το κρασί
κάποιας ελπίδας φθισικιάς, εξαντλημένης
καθώς διέγραφα σκιές, σκιάς μου ξένης
ούτε κι αυτός, ούτε κι εκείνος, ούτε εσύ
Ρωτούσα τ' άστρα, στης ψυχής τον ουρανό
τα έγχρωμα σύννεφα, στης σκέψης το αλώνι
την ταραχή, στης θάλασσάς μου το κενό
και τις ερήμους, που διέσχιζα, από χιόνι
Μέσα σου δες - εκεί για πάντα έχει κρυφτεί
σε φοβισμένο και γενναίο καρδιοχτύπι
κάτω απ' τη σκόνη των αιώνων την πλαστή
και του θυμόσοφου την ήρεμη τη λύπη
Χίμαιρες είναι όσα στους άλλους προσπαθείς
με τη χρηστή σου υποταγή, να καθρεφτίσεις
Μεσ' στην αγέρωχη ερημιά θα διακριθείς
Περγαμηνές από αγάπες μη ζητήσεις
Κι εγώ γελούσα μ' έναν ήλιο ναυπηγό
στους ταρσανάδες του ορίζοντα κρυμμένο
καθώς η νύχτα, μου υποσχόταν το ταμένο
κι έπεφτα πρόθυμα σε αγρύπνιες να πνιγώ
Μέσα σου δες - εκεί του θρόνου σου η πληγή
και του θριάμβου σου το έπαθλο , στο αίμα
της εγκαρτέρησης, που μοιάζει με σφαγή
μα είν' υπερίσχυση στου σφάλματος το ψέμα
Το μεγαλείο , στην αφανή σου φυλακή
το ανεξάλειπτο το φως, εντός σου μόνο
κι όταν τελειώσει της απάτης το οξυγόνο
πάρε μαζί σου τη δική σου μουσική...
ivikos
Όταν ανοίξανε της νύχτας τα κελιά
ήρθαν οι πραίτορες και λεν στις καταιγίδες:
«Θα σε οδηγήσουμε να βγάλεις τη θηλιά
όμως κουβέντα να μην πεις για ότι είδες»
Έγνεψα ΝΑΙ στης κατηφόρας το γιαπί
της σωτηρίας μου αρίθμισα τον χρόνο,
ούτε που ήθελε η καρδιά μου να το πει
και τι με νοιάζει που πριόνιζαν τον θρόνο…
Μα ήρθε το σύννεφο…ακοίμητος φρουρός
με το σπαθί του τροχισμένο στο θηκάρι
για να μου πει ότι δεν τέλειωσε ο χορός
άλλη θηλιά έχει κρεμάσει στο δοκάρι
κι εκεί που πίστευα πως θα ‘μουνα εκτός
που στην σωτήρια γεννιόμουνα την μήτρα
φάνηκε η Σκύλλα, άγριος άρπαγας…φριχτός,
κι αντίκρυ η Χάρυβδη της ζήσης μου η ρουφήχτρα
Πάλι τους χάρτες μου θ’ απλώσω κατά γης
πάλι θα ψάχνω τον Αντάρη τ’ ουρανού μου
το αίμα να πλύνει της μεγάλης μου πληγής,
να τιθασεύει τ’ άγρια ένστικτα του νου μου
Μα όπως μέτραγα τα ρέστα στον φονιά
διεκδικώντας να μη μου έπαιρνε τη λάμα,
διάλεξες μέρα να σηκώσεις τα πανιά
και να μου πεις :«Ξένο φιλί ζητώ για νάμα»
Τις αναρχίες μου φυτεύεις στον σποριά
ψάχνοντας να’ βρεις την Αχίλλειο μου φτέρνα,
ώσπου με βρήκανε στην άλλη τη μεριά
να ‘μαι το θύμα στου θανάτου μου την σμέρνα
Ψάξε αν θέλεις στης φθοράς σου τα γιατί
κρύψε το βλέμμα σου στης άβυσσου το χνώτο
μη σημαδεύεις όσους θαρθουν στη γιορτή,
στις εκστρατείες μου, αυτούς θα ‘χω στον Νότο….
Όταν ανοίξανε της νύχτας τα κελιά
στην αγορά σου, για να δεις τον Δούρειο Ίππο,
σου υποσχέθηκα όταν σου έδινα φιλιά:
«και στις χαρές σου, και στις λύπες, δεν θα λείπω!!!!!!!»
27.10.2010
------------------------------ ------------------------------------
ΣΤΙΧΟΣ
Μ ε θ ό δ ε υ σ η
Οι νύχτες
συγκαλύπτουν σκόπιμα
μια εκδικητική ανυπομονησία
σπαθίζοντας στην αφορμή τους
μυστηριώδεις, τρομακτικές αγωνίες...
Οράματα
το ίδιο επίμονα
- χλευάζοντας το ναι
το ίδιο τραυματικά
- περιφρονώντας το όχι
το ίδιο νοσηρά
κάθε μα κάθε νύχτα
Το σώμα σου αλωμένο...
Με ανομολόγητα, θολά, ποικίλων κομπάρσων σώματα
το σώμα σου συντονισμένο
Οράματα οδυνηρά
σαρκάζουν την ασυμφωνία
μέχρι να σιγουρέψουν την συντριβή μου...
IVIKOS
Πλοηγοί
σε απεμπόλησαν,
στο ακρωτήρι της γης που δεν πάτησαν
στο νησί, με τον κάβο της νιότης σου…..
Κι οι νυχτιές!!!!
οι νυχτιές που ονομάτισες
για δαδιά, στων ερώτων το τζάκι μας,
πώς να πω πως σχημάτισαν χόβολη;
Αφού λες:
είναι λίγα τα Σάββατα!!!!!!!!
Λες να δω
τους χυμούς σου στα μπλε μας υπόστεγα;
Λες να δεις
το γυμνό μου το Αχ!
ν’ ατενίζει ερώτων μαστίγωμα;
Θα με δεις
αναιδή….στην αγκάλη σου!!!!!!!!!!!
--------------------------- ---------------------------------
Κ α τ α τ ρ ι β ή
Στο έλυτρο της προσδοκίας
αποθέσαμε ακριβές λέξεις
με την πατίνα της ηρεμίας
να προδικάζει τη μεταμόρφωση
ενώ αιφνίδιες επιταγές
αθροίζονταν στα κενά δωμάτια του μέλλοντος...
Ριψοκινδυνεύσαμε γεωτρήσεις σε ξεθωριασμένες ευσπλαχνίες
Παραδοθήκαμε σε πολυπληθείς περιπλοκές
Εγκαταλείψαμε πολύχρωμες αναπνοές σε ακατοίκητους προορισμούς...
Ο χρόνος - ο προδομένος χρόνος
λαξεύει διορθωτικές διόδους σε καταδίκες,
με συστηματική συχνότητα, αποτιμά απουσίες,
βουβά, συκοφαντεί πολλαπλά ομοιώματα
και στο ληξιαρχείο των προθεσμιών
ήρωες - φαρσέρ διαιωνίζουν το σπέρμα της ατολμίας...
IVIKOS
Το αλέτρι παραβίαζε των ζευγάδων τις εμμονές
και στα επίπεδα της αυγής, ανεβλήθη το όργωμα….
Μόνο στα «σ’ αγαπώ» να δεχτείς υποτείνουσες!!!
Και οι φρουροί
που ρακές κατανάλωσαν
σβήνουνε τους λυγμούς
στον χιονιά του αποσπάσματος…
οι Άπιστοι
που για αιώνες αδράχναν το μέλλον μας
μας μίλησαν ξανά
για σεμνή ανακωχή…και τανάπαλιν….
Θα δεχτεί τον ρυθμό ο αυτοκράτορας;
Πίσω στις εμμονές
Με φευγάτα τα πλην μας στα όνειρα
Με σχισμάδες ρωγμών στις ανάσες μας
Με καιρών….φουρτουνιάσματα ….έωλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
------------------------- -------------------------------------
Το μ π λ ο ύ ζ των ν ι κ η μ έ ν ω ν
Τόσες λέξεις να ξεμακραίνουν σε πυρετώδεις αναζητήσεις
αφού το αύριο υποθηκευμένο στο χθες...
Πηδάλια σκουριασμένα...προπέλες ναυαγισμένες
και μόνο τα κατάρτια αμετάβλητοι νοσταλγοί
ατέρμονοι εραστές
της ακόρεστης λαχτάρας των πλεύσεων...
Τόσες σπαταλημένες λέξεις στη στασιμότητα του παρόντος
με το κουράγιο σε μαρασμό... τη θέληση δύσκαμπτη
με την ( προσωρινή ) συγκατάνευση δύσπιστη
και την κάθε απελπισμένη ονομασία, απαγορευτική...
Τόσες ακαταμάχητες λέξεις για το τετέλεσται...
Ανάγκη μου ακατάπαυστη
πορφυρή και γαλάζια
γνήσια και αειθαλής
ασυμβίβαστη κι επιτακτική
ανάγκη μου νικημένη
λάβα και νάμα μου εσύ...
IVIKOS
Στη διαπλάτυνση των καιρών αφαιρέθηκα
απηχώντας ροές αναμνήσεων
πάντα με ατέρμονα ΝΑΙ στα πεδία της άβυσσου
χωρίς να φανούν τ’ αναιδή σου κοιτάσματα
πριν απ’ το φως
με σχισμάδες και…ρήγματα
εμφανή στις ροζέ επιφάνειες!!!!!!!!!
Οι φόβοι απεχθείς, μα κι ευάλωτοι
Οι λύπες απλανείς στο στερέωμα
Κι οι θνητοί
με Σταυρών ….περιδέραια
Θ’ ανηφορίσουν πεδινοί στα βατά οροπέδια
θα λυθούν με οιμωγές των πεδίων σου τ’ άφθαρτα
θα στεφθούν πιθανόν λαξευτήδες των πόνων σου
μ’ εμπλοκές,
για τα Συν που αφαίρεσες
Προσωρινά
μ’ έναν ήλιο
που για φως μας ικέτευε
ατενίζαμε τις αυλές
που λημέριαζε ο θάνατος
Πώς να βρεις φεγγαριών αντιστήριξη;
Ποιοι θα πουν:
Τις βολές στο….παράπηγμα!!!!!!!!!!
Κι αν οι αμνοί
ανακρίναν τα ερίφια;
------------------------ -----------------
ΣΤΙΧΟΣ
Ο ί α ξ
Πάλλευκοι τοίχοι με είδωλα πλείστα του παρελθόντος
πλην, το δικό σου αόρατο, εαυτέ μου και απόν
Στοιχειά και ημίθεες σκιές προς αρωγή επειγόντως
σε άνυδρου, έστω, εγκόλπιου να ενδώσεις το κενόν
Μεσ' στον καθρέφτη το άγνωστο, το νέο το πρόσωπό σου
πάσχει λύπην ατάραχη - με ολίγον ντεμοντέ
μειδίαμα, κατά μέτωπον στο σουρεαλισμό σου
- παντοειδής ακύρωσις, διαθλάσεως εμαγιέ
Με χορηγούς τις διαβλητές μα αθρόες διαβεβαιώσεις
το σέλας το ανάγωγον στο βαλς των οφθαλμών
τις πλημμελείς, αρνούμενος με ζήλο, εντυπώσεις
στη συμπαιγνία αφήνεσαι συμβόλων και αριθμών
Το χάσμα των χασμάτων σου ουδείς δεν μετριάζει
κι εκτάσεων ευρύτητες δεν θάβρεις μηδαμού
Ωστόσο, με το όνειδος που ένας σκοπός αγιάζει
διαλέγεις την ανάβαση έναντι του χαμού...
IVIKOS
Διαρθρωμένες εποχές στης νύχτας τα πεδία
σαν το νερό κελάρυσε η ηδονή σου η άγια
μέχρι που σε συνέλαβα στην αγκαλιά του Δία
Και μου είπες: «Είναι ο Θεός που μου ‘χει κάνει…μάγια…»
Μα ποιος χιονιάς ανέραστος δεν θα λυγίσει φως μου
ποιος δεν θα βρίζει μάτια μου της τύχης του τα ινάτια
εσύ ήσουνα η ανάσα μου, ο πόθος μου ο κρυφός μου
και τώρα καις τον έρωτα στου Ολύμπου τα παλάτια
θα βγω στην βίγλα του Όνειρου που σε είχα χτες τρατάρει
.απ’ των φιλιών μου τον μπαξέ, στου έρωτα την χάση
και στους αιθέρες θ’ ανεβώ, μα ποιος να πιλοτάρει
που ήσουνα πιλότος μου, και τώρα σ’ έχω χάσει
και δέξου με, που μέθυσος ρουφούσα το φιλί σου
σαν τον Φελάχο που διψά στις νύχτες της ερήμου,
και σαν τελειώσω μάτια μου, μου ρίχνεις την βολή σου
αφού τρυγήσεις άλλη μια , με πάθος το κορμί μου
και ήδη σε συχώρεσα μα φτιάχνω τον πηλό μου
σαν γιαταγάνι…σαν σπαθί…..που θα τα πελεκήσω
Αφού ήμουνα θνητός ζευγάς, και είχα αντίζηλό μου
Θεό, με ποιο όπλο μάτια μου να τονε πολεμήσω;
----------------------------------- ---------------------
Σ ι γ ή
Παρατηρητής αυτόδηλων σημείων
εξοικονομώντας αποστάσεων χρόνους
ανιχνεύοντας αμφίσημους φθόγγους
στο αμυδρό σχεδιάγραμμα μιας τόλμης
προσδιορίζοντας τη στιγμή
στο ομιχλώδες πρίσμα του άλλοτε
- αμφιλεγόμενες επικρίσεις μεταβάλλουν προ'υ'ποθέσεις...
περιορίζομαι στο μονόδρομο της σιωπής
με τη συγκίνηση αποκλεισμένη
την επαφή τεμαχισμένη
τη σελήνη μας ανέστια
τον έρωτα σε μοναχικό δείπνο
μιας ακόμα διφορούμενης νύχτας...
IVIKOS
Διαιρούμενος σε πριν και μετά
στους μεσίστιους τόνους μου
διεκπεραιώνω της ταφής τα επακόλουθα…
αρνούμενος την πυρά
θ’ ατενίσω το πυρ σαν…εθνόσημο…
με παράτες στον χρόνο της λήξης μου……………
Θεμιτό
να σπαράζω που σ’ έχασα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
------------------------------------- ---------------------------------
Α δ ρ ά ν ε ι α
Σε μπακιρένια κύπελλα, της λήθης μας ο οίνος
κι η νύχτα αμφιτρύωνας περιφρονητικός
συνδαιτημών αδιάφορος, όπως εμείς κι εκείνος
ο πιο παλιός ο φίλος μας, ο διακριτικός
Ο οινοχόος της πλάνης μας, φοβάται μην τρομάξει
τη ράθυμη ατμόσφαιρα, στης μέθης το αφρολέξ
Στους σαμποτέρ του βίου μας, δεν έχει ν'αντιτάξει
παρά μια ημιέκταση, με υπόκλιση ρεφλέξ
Θεραπαινίδες της φθοράς, οι μνήμες και σκανδάλων
κοπιάζουν σιγοντάροντας φαύλους ηδονιστές
κι οι παθιασμένοι, άλλοτε, ήχοι πυρών κυμβάλων
μεσ'στην οινοποσία μας, βουβοί διασκεδαστές
Αχνός κι ο πετροπόλεμος μεσ'στα θαμπά μας μάτια
Της ευβουλίας το τάγκιασμα, στο σώσμα πρηνηδόν
Ανίες, που εδρεύουμε σε λούμπεν μονοπάτια
δραπέτες, σε θησαύριση δουλείας, αναφανδόν...
IVIKOS
θρηνώντας στις εξάρσεις μου το χάδι απ’ τον πηλό σου
οι αρμοί μας στις ενώσεις τους αρχίσανε ροές,
φαινότανε μετέωρο το βήμα το δειλό σου
μα μη διστάσεις σου ‘λεγαν της νύχτας οι βοές
Και συ, λαβίδα του όνειρου, ψώνισες απ’ τον Πάνα
όταν σε πάνε στους βωμούς να καις τους δισταγμούς
σαν φίλημά σου ένοχο, σαν ιαχή σε αλάνα
έλεγε ο θύτης: «Άρχισα θυσίες και διωγμούς»
Μα τους Ιεροφάντες σου, άλλοι τους είχαν δέσει
κυλώντας τους αιμόφυρτους στα υπόγεια του χτες,
ποιος να τους σώσει Ήφαιστος…ποια Περσεφόνης θέση…
που ο Δίας έταζε γι’ αυτούς: «οι μέρες σας φριχτές»
Ποιοι μάντεις τους κοροϊδεψαν, να πουν στον Προμηθέα:
«Σώπαινε θα σε λύσουμε, κι οι γύπες θα χαθούν»
Ποιος ν’ απαλύνει τώρα πια της φρίκης τους την θέα
που οι Θεοί στον Όλυμπο τους βλέπουν και μεθούν
Θρηνώντας για το μάθημα που μου είχανε στερήσει
πονώ σαν να ‘χω δάγκωμα από κακό σκορπιό,
με μια ρομφαία Άγγελος θα βγει να τους θερίσει
που μου στερούν τον έρωτα μαζί σου να μην πιω!!!
--------------------------------- -----------------------------------
Α π ώ ν
Τα κραταιά τα χρόνια, άκυρα
- Εμπειροπόλεμος ηττημένος
Στους καταυλισμούς των μυστηρίων
νύχτες επικηρυγμένες
Αθεράπευτες συμφωνίες
Διαπιστευτήρια ; αρνητικόν
Όστρακα, μάργαροι σκονισμένοι
σε στέπες λησμονιάς
Απολιθωμένα όνειρα
σε σκοτεινούς, μακρινούς δακτύλιους
Επιστροφή θλιβερή
σε ψυχρά δωμάτια
ηχοβολίζοντας εσωτερικούς ωκεανούς
Άθροισμα ; ακαθόριστον
Το ξεθεμέλιωμα της φρόνησης
Τα ανίσχυρα τα χρόνια, ευθυνόφοβα
- Θεόπνευστος λαθεμένος....
IVIKOS
Ναρθεί στις αυλές μου το χιόνι σου…
οι φυλές μου το ψάχνουνε.
Σαν πρωτότοκος
τις νυχτιές ζυγοστάθμισα,
κι αφενός:
ήπια τα’ όνειρο…
αφετέρου:
οι ναοί διεστάλησαν
Αχ! χιονιά που ηχούν τα εξαπτέρυγα!!!!!!!!!!!!!
Οι διανοούμενοι των πλοκών
με τους μύθους νωπούς στα εκδοτήρια
ανυψώνουν την έπαρση
Τα λιτά των πελάγων μας κύματα
εξαρθρώνουν φυλές των κουρσάρων μας…
Κι ο Θεός;
Εχθρικά μας…κι απέναντι!!!!!!!!!!!!!!!!!!
------------------------------- ----------------------
Νυκτωδίες των δρόμων
Σε σκοτεινές, απόμερες καμπές
δυσδιάκριτα σώματα
σε κάθετες και ολοσχερείς παραδόσεις
Αναπνοές κοφτές, λιγόλογες
ενεδρεύουν
σε ομίχλες συνωμότες
Νοτισμένοι δρόμοι
- βασανιστικοί κρατήρες
ακλόνητων, επίγειων πόθων
Αργές επιμειξίες
Περιπλανήσεις αξόδευτης σιωπής
σε ευμετάβλητες αποστάσεις
Μυθώδεις εξημερώσεις
με σκιερό ηχόχρωμα
Ρελάνς...ως την αυγή...
IVIKOS
Διαπλοκές αδερφών
σε απηνή των λυγμών καταφύγια
φονικά
για τα συν….μες στην μέθη τους.
Κι οι βροχές που τα όνειρα μούσκεψαν;
Οι φλόκοι των αστεριών στις παράμετρους,
και οι δειλοί;
Με λυμένους τους κάβους τους!!!
Ανθηρή η σταγόνα του αιμάτου σου
ως να πεις:
Ακριβής……και στα …..επόμενα…..
Θα ηχήσουν τα σήμαντρα δήλωνες
με λιγνές αντηχήσεις τα Σάββατα
με βροντές
που θυμίζανε Σίσυφο,
με ρυθμό
ασθενή…..σε διαστήματα….
Την βοή: «Σ’αγαπώ»
με λυγμούς μας την ντύσανε!!!!!!!!!!!!!!!!!
-------------------- -----------
Δ ι χ ο τ ό μ η σ η
Τις ορφανές, αποχαιρετίσαμε, ηδυπάθειες
Ρίγη αρραγή, αστείρευτα
στα συντρίμμια, πλέουν, της παρακμής
Ντυθήκαμε άχρονα αντάντε
βαδίζοντας οδούς εσωστρέφειας
Στα δάκρυα, καταλογίσαμε λανθάνουσα κληρονομικότητα
Κρεμάσαμε τις προεκτάσεις
σε μονοδιάστατα οκτάωρα
και τα ηφαίστεια οχυρώσαμε
σε χαμηλόμισθες ανταγωνιστικότητες
Ενηλικιωθήκαμε σε ασύγχρονες θητείες
Στο εξής, άγνωστοι
ξεναγοί απομόνωσης...
IVIKOS
διαρκή των συνόρων τ’ αναίσχυντα
κι οι οπλές;
δίχως ίχνη στις λάσπες μας
σαν καμπές σε θανάτου απόκλιση
Να στεφτούν της ψυχής σου τα άχραντα
μονολόγησες
σε νυχτιά περιρρέουσα
κι αμιγώς
οι θνητοί σε τεμάχισαν.
Όρμοι των παθών οι αγκάλες σου
βραδινές επισκέπτριες
για βιαστές σε αποκλίνοντα σύνορα….
μα βολές
διχοτόμησαν;
Να οι σπασμοί
στις πλαγιές των ερώτων μας!!!!!!!!!!!!!!
--------------------------------- ------------------------
Π ε ρ ι ή λ ι ο ν
Οι μελωδίες των άστρων
επιβάλλουν σιωπή...
Αραιά
ελπιδοφόρες πνοές
ενορχηστρώνουν τα έννομα...
Επιβραδύνω τις ανάσες
να μου φτάσουν
μέχρι να τον φτάσω...
Οι μέρες δυστροπούν
Οι νύχτες πενθούν...
Πόσους νεκρούς πρέπει να κουβαλήσω
για να με δεχτεί στη χαραμάδα του...
IVIKOS
Τα στιλπνά αναιρούν αποχρώσεις της
κι οι στρατοί
θα ηττηθούν απ’ την λάμψη της.
Οι Γραικοί….μα κι οι άπιστοι…………
Έτσι λεν της Γραφής μας τ’ απόκρυφα
Έτσι λεν, κι οι γραφές της …..στους πάπυρους……
Θα συρράψω κι εγώ
της αφής της το ανέστιο
με φιλί θαλερό
και το χάδι….στο στέρνο της
Να μου πει:
«Οι ορμές σου ………….
στα ενδότερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!»
------------------------------ -------------------------
Ε κ π ό ν η σ η
Μεθερμηνεύοντας
παραδειγματικούς συμβολισμούς
δανεισμένων θησαυρών
αποκαλύπτεται
το ανήσυχο
το κρυμμένο τους πλεόνασμα
στη δροσερή του ανθοφορία
σε αναβάσεις εκγύμνασης
αναγνωρίζεται
η ανόθευτη ακμή του
σε αλληγορικές συμφωνίες
ομολογούνται
οι παράδοξοι στοχασμοί του
Σε δεσμευτική τροχιά, πλέον
χρισμένη μελλοντική δωρεοδόχος
από μιαν αιφνίδια
δωρική επαγγελία
υποσχόμενη το άθλον...
IVIKOS
… φορείς των μαχών εξανέστησαν
για το γοργόν…των παλιών αιχμαλώτων τους
που λαμπιρίσαν χρειά….κι ευμετάβλητα!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πορείες θα μπουν στης καρδιάςς τ’ αδιέξοδα
Ο καταπιεσμένος αχός
της αγάπης μας
σε καινούργια φορτία
σε λύγισμα
φαλκιδεύονται τάχα τα όνειρα;
Το φιλί, πόσοι γιοί το στοχεύανε;
κι ο εσμός
γι’ αγκαλιές που με πλάνεψαν;
Το ρωτώ:
πάλι στόχος των….φίλων σου;
Κι άμα:ΝΑΙ
ολικό το αδιέξοδο;
-------------------------------- --------------------------------
Π α ρ α τ η ρ ώ... ( 2 )
...ευτελείς προκλήσεις
επίβουλες προσκλήσεις
εμφανείς προσποιήσεις
τις ιδιοτροπίες της νύχτας
σε προβολές μορφών
σε προσβολές δεσμών
φυγόπονες φιλοδοξίες
αγνώμονες επιθυμίες
αναγνωρισμένες φυγομαχίες
παρεμποδίσεις ταυτοβουλίας
στων ανέμων τις μεταβολές
κυκλοθυμικούς μελοδραματισμούς
στων σύννεφων την εξέλιξη
θεοφοβούμενες ασέβειες
στων άστρων τα σινιάλα...
Παρατηρώ
την ακατάβλητη φιλαυτία μας...
IVIKOS
Ταριχεύσεις αμνών προαιώνια
κι ο Αδάμ, στης σπηλιάς μας το δίπατο
μα πιο κει
δαγκωμένο το μήλο σου
πλήθυναν οι αυγές με τα κάλλη σου
μοναχά τα φεγγάρια τσιτώθηκαν
κι οι βροχές;
Στις Νεφέλες τους!!!!!!
Μα εσύ
δεν θα μπεις στων εχθρών μας το δίπυλο;
Δεν θα λες
ατενίζω το μέλλον μας
Δεν θα πάς
στ’ ακραιφνή παραμύθια μου;
Κι αν ρωτούν οι δραγάτες τους,
αντιδρώντας στους φόβους τους,
θα τους πω:
λέγεται….. ΕΡΩΤΑΣ!!!!!!!!!!!!!
--------------------------- -----------------------------
Σ φ υ γ μ ο ί
Η βία των αποστάσεων
βηματίζει στα κελιά της νύχτας
με τους πνιγηρούς υπαινιγμούς
δυσάρεστων προφάσεων
τραυματίζοντας τη λεπταίσθητη ατμόσφαιρα...
Πολυάριθμες, αλαμπείς κατήφειες
κατηχούν
στην πλήρη ανάπτυξη
μιας επιβλητικής σιωπής
μιας επιβεβλημένης απραξίας
μιας εκδικητικής ανταμοιβής...
Οι παρεκκλίσεις του παρελθόντος
παραφροσύνες του σήμερα...
Αποκλεισμός ( ; ) αφίξεων...
IVIKOS
Το ράθυμο της μέρας
εξακοντίζει κραυγές του μεσονυχτίου
κι η μήνις στο φλάουτο
των ερμαφρόδιτων σκέψεων που σε άλωσαν
το ΝΑΙ της τόλμης…πανάκριβο.
του «ΓΕΙΑ» οι ιαχές απεχθέστερες.
Μα φραγές και στον έρωτα;
Διασάλευση λεν οι αυτοκράτορες
και περνούν σταυροφόρους στα σύνορα
με αρχηγούς τα νωπά τους διλλήματα:
θα βρεθεί στα πυρά και ο θρόνος τους;
Οι στιλπνές των γιαλών επιφάνειες
καθορίσαν τα χτες, σε ηλιοφάνεια
κι απαιτούν: οι Μαϊστροι στην ώρα τους………..
Οι νεκρές αστραπές στα ενδότερα
αρματώσαν στη γη το σινάφι μας
μα οι βροντές, δεν θα είναι στα όπλα μας………………
Ο στερνός λυτρωμός που ανταμείφθηκα
αντιδρά για την πλήρη ενσωμάτωση
και μιλά: για εν’ ολίγοις συμπλήρωμα……………………
θ’ ακουστεί:
Στα παλιά κρεματόρια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
---------------------------- -------------------------------------- Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2010 | |