Τα νυχτολούλουδα

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

ξέρω καλά τι πέρασες..βλέπω σκιές στο σώμα..ξέρω νιώθεις πως γέρασες..μα κράτα λίγο ακόμα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φιλιά στα τότε ψέμματά σου πριγκιπέσσα
τα όσα σ'έντυσαν και τώρα στις αλήθειες που γυμνώνουν την ψυχή σου
εδώ τα χρώματα δεν έχουν κάτι από αγάπη
ούτε κρατούν στο στόμα ευχαρίστηση
μονάχα πόνο και μοναξιά
μοναξιά και πόνος η ζωή σου πριγκιπέσσα

Τώρα λοιπόν τί τα μετράς τα χρόνια που έζησες;
πάλι χαμένα θα σου βγουν!
Μπλεχτήκαμε κι εμείς κι οι φόβοι κι οι συνήθειες
κι εγω δεν ξέρω κι άλλο τί
κι ένα κουβάρι ανασφάλειες που μια ζωή
κάνουν τα χέρια να κρύβουν το πρόσωπο

απρόσωποι ποιητές, άνθρωποι που κρύβονται πίσω από στίχους
μη τυχόν και τους βρουν,
μη τυχόν και διαβάσουν το μέσα τους απ'τα ίδια τα μάτια
κρυφτείτε λοιπόν ποιητές μου, κρυφτείτε και γράψτε
μουτζουρώστε και βγάλτε τις αλήθειες απ'τα μάτια σας
η ποίηση θέλει καρδιά για να μπορέσει ν'ανθίσει όμορφα λουλούδια
γιατί θαρρείς πως τα λουλούδια του πόνου δεν είναι όμορφα
..
κι όμως είναι τα νυχτολούλουδα της ψυχής μας
γιατί έχουν το χρώμα της νύχτας και τα ποτίζει κάθε δάκρυ μας

γράφω για να κρυφτώ από τον έξω κόσμο..

Μιλούν τα μάτια τα χαμένα για όσα έζησα
και κλείνουν τόσα που δεν πάει παρακάτω
κλείσαμε ψυχή κι αισθήματα..ξεπουλήσαμε
Κάπου θα βρεθώ αρκεί να βρω κόσμο να με βάλω
κι απ'τη στάχτη μου να ξαναγίνω όνειρο..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2010