Ζω

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζω μέσα στ’ ασπρόμαυρο μου σπίτι,
μέρες που ξεχάστηκαν στο δρόμο.
Πότε τις ζητώ απ’ τον ταχυδρόμο
πότε απ’ τα φτερά ενός σπουργίτη.
Κι ύστερα αφήνομαι στον τρόμο
που έκανα τον πόνο μου μεσίτη.

Άσπρος σαν πανί άπλωνε ο τοίχος
λέξεις που σαλεύανε στο μαύρο.
Σου έλεγα όσα πήρες πως θα τα΄βρω
κι έστρεφε τα βέλη του ο ήχος
πάνω στην ακοίμητη σου μνήμη.
Άπιαστος που ήσουν σαν αγρίμι.

Ζω σαν κάποια ατάκα στο σανίδι
μέσα από τα χείλη ενός κομπάρσου
τέλειωσε η σκηνή μου για φαντάσου,
ξέχασες το πέρασμά μου ήδη.
Ψέλλισα πριν φύγεις ένα «στάσου»
με έκοψε η φυγή σου σα λεπίδι.

Άσπρος σαν το τίποτα ο δρόμος
μαύρες σαν την άσφαλτο οι μέρες.
Έγιναν τα Σάββατα, Δευτέρες
κι όσα ήταν «ναι», έγιναν «όμως».
Ναι μεν, αγαπήσαμε κι οι δυο μας
όμως δεν μας σήκωσε ο σταυρός μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2010