Υποσχεμένη Γη

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Αυτό το ποιήμα με παιδεύει από τότε που ανέβηκα σε αυτό το τραίνο για πρώτη φορά. Εχθές όμως πήρε ο ύπνος το γιο μου και το ξεκλείδωσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλείσε τα μάτια σου αγόρι μου. Κοιμήσου!
κι άλλες φορές έχουμε πάρει αυτό το τραίνο.
Όταν ξυπνήσεις πλάϊ σου θα περιμένω.
Δε θα σε αφήσω, θα μαι πάντοτε μαζί σου.

Αυτό το τραίνο πουθενά δε θα μας πάει.
Θα μας αφήσει από κει που θα μας πάρει.
Γλυκό μου αγόρι κάνε μου αυτή τη χάρη.
Δώσε ό,τι έχεις αν κι εκείνη σ' αγαπάει.

Άλλοτε φως κι άλλοτε τούνελ και σκοτάδια
Πότε στροφές, και πότε ευθεία η πορεία.
Και στο μυαλό μου πάντα η ίδια απορία:
γιατί περνάω ολομόναχος τα βράδια...

Είναι ένας κύκλος η ζωή με δυο τρεις στάσεις
Ίδιες χαρές, ο ίδιος πόνος και τοπία...
Μάθε να βλέπεις πίσω απ' τα προσωπεία
Να χτίσεις μέσα σου μεγάλες αντιστάσεις.

Παιδί μου ξύπνησες είσαι στην αγκαλιά μου.
Πάρε απλόχερα την πατρική στοργή μου.
Αυτός ο κύκλος έχει γίνει η θηλειά μου.
Αλλά τα δυό σας η υποσχεμένη γη μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2010