η δασκάλα

Δημιουργός: sakti, Καιτη

αφιέρωμα .......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν παιδι, σχεδόν στα εικοσιένα
'οταν ξεκίνησε του ονείρου της το τρένο
λιτοί καιροί, σχολειά εγκαταλειμμένα
μα είχε απόθεμα αγάπης φυλαγμένο.

Ακούραστη, επίμονη, με πείσμα
με μια λαχτάρα τοση να μορφώσει
οικοδομούσε σταθερά το χτίσμα
του ανθρώπου, του πολίτη με τη γνώση.

Ένα χαμόγελο γλυκό,στο χερι χάδι
απλόχερα μοιράζει τους ανθούς
παιδιάς δικά της τα θωρεί, πάνω τους ράβει
σοφία κι όνειρα, σπάνιους θησαυρούς.

Διδάσκει, μα διδάσκεται κι εκείνη
κι όλο πλουτίζει και πλαταίνει η καρδιά
κλέβει απ' τη νιότη τους πάντα παιδί θα μείνει
να τριγυρίζει με τη σκέψη στα σχολειά.

Και φύγανε τα χρόνια της με άρωμα γεματα
αντίκρισε την κορυφη στην πιο ψηλή τη σκάλα
και παραδίνει τη σκυτάλη της στα νειάτα
με ήσυχη συνείδηση, η δασκάλα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2010