ʼργησε

Δημιουργός: Ανδρέας Ανδρέου

...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο φίλο μου Κωνσταντίνο

Θα πω γι' αυτόν που πικράθηκε
δεν έχω που αλλού να επενδύσω.
Έβλεπε τα φανταράκια και τους έδινε τσιγάρες
τον έζωσαν οι λιπόθυμες αγάπες του Μάη
και οι λερωμένοι δρόμοι του Ιούλη
σε μια στροφή στον ΄΄Κρεμμό της Καμήλας΄΄.
Είπε για το Μηχανισμό Βιασμού Συνειδήσεων.
Το λογικό είναι όταν βρίσκει κανείς ένα μπαλόνι
να το παίρνει στα χέρια και να το σπάει.
Ο Ευαγόρας κάτι ήθελε να πει
άκουσε για τις 3 ικανότητες των έμβιων όντων
ισοπέδωσε τα τέσσερα άκρα του
οι σκέψεις του ήταν από ναφθαλίνη
και ήταν η μόνη ουσία του καλοκαιριού
ο άνους ερωτίλος των σκοταδιών.
Έχουμε ένα καλοκαίρι μπροστά μας!
Μίλησε για την κοινωνική υποκρισία
για κάτι που τελειώνει πριν αρχίσει.
-Σ' αγαπώ συχνά, με πιστεύεις; Συχνά.
Πόσο το μακριά αλλάζει τη ζωή μας,
πόσο το κοντά μας στερεί την επαφή,
θα είχαμε ένα καλοκαίρι μπροστά μας!
Αυτό το καλοκαίρι θα 'ταν αλλιώτικο,
θα έκανα πολλές βουτιές για να σε βρω
θα σε έψαχνα κι ας είχες κρυφτεί τόσο βαθιά.
Θα σου έφτιαχνα φαγητά από κύμινο
θα μου γέμιζες τ' αυτιά με ψιλή άμμο
να μυρμηγκιάζει το κορμί μου πριν ξυπνάω
να έφτανα σαν και τώρα τρελός ανάλαφρος
στο σακάτεμα της διάνοιας που άφησες πίσω.
Θα κάναμε καταδύσεις σε μποστάνια
και μετά για τσίπουρο στο ΄΄Καραβάκι΄΄
με τα παραπονάκια του πρόσηβου
που από πείσμα έγινε μονήρης εαυτός.
Αν θες να κρυφτείς κάντο στη ξηρά,
εκεί δεν θα σε ενοχλήσει κανείς.
Νόμιζες πως ήξερα να αγαπώ,
οι ψιχάλες όμως έγιναν ΄΄μυγάκια φωτιάς΄΄
και πόνεσαν τον αέρα ανακούρκουδα,
η σταγόνα έσβησε μονάχα ένα μέρος της
και πάντα θα ΄ναι έτσι δυστυχώς.
Ο νικημένος της Ιένα, ο ηττημένος του Βατερλό
τώρα ξύνει μόνο το άδειο κεφάλι του
και πάσχει συχνά από καλοήθη υγεία.
Δώστε τόπο στη ζωή, τώρα το αξίζει
δώστε της και μια εφημερίδα
πρέπει να ανανεωθεί όσο καμιά άλλη φροντίδα.
Έχω μια γαργάρα στη ψυχή μου.
Θα βγω και θα κάνω το πιο μικρό χειροκρότημα.
-Χαμηλώστε τους προβολείς, με τυφλώνουν,
χαμηλώστε και τα όνειρα, μου κρύψανε τον ήλιο.
-Κοίτα να βάψεις το δωμάτιο και να εξιλεωθείς.
-Κλείσε το στόμα σου, δε θα χαθούμε Αλίκη
χρειαζόμουν μια εξάρτηση και βρήκα την αγάπη σου.
Μη θυμώνεις που σε παίρνω πάλι τηλέφωνο μπαμπά,
αύριο θα συμπληρώσουμε την αίτηση
και θα φτιάξουν όλα, θα δεις...
Ήταν ωραία χθες η σειρά των αεροπλάνων
ο βασιλιάς που έψαχνε ακόμη αηδόνι
κι ένα καλάμι που ήταν άλογο, για δες!
Μπήκα σ' ένα σπιρτόκουτο, με κυνηγούσαν
και πιο πολύ το φάντασμα της ντοτορέσσα.
Μένει ένα θρανίο αδιόρθωτο κυρία Μοντεσσόρι
και στο μυαλό μου μια σκληρή πευκοβελόνα...
Τα πρόσωπα, πρόθυμα να σ' αγνοήσουν
στην κάποτε απόμακρη συμπόνια και απηύδηση.
Δεν έχω χρόνο να πεινώ και να σκέφτομαι
δεν έχω πρόσβαση στον εαυτό μου.
Αρκέστηκε στην κατασκευαστική του υφή.
Τον οδηγεί η φαντασία κινηματογράφου.
Τα καλοκαίρια εδώ είναι φρικτά και δεν αντέχονται...
Τώρα θα ΄ρθει το τέλος σαν υπόσχεση
τόσο που είχε αργήσει σαν ανθρώπινη χαρά.
Κανείς δε θα πιστέψει, ούτε κι εγώ.
Θα κοιτάξει για τελευταία φορά,
θα πει ένα μισόλογο ή κάτι πρόχειρο,
οι ορμές θα τον σκοτώσουν απανωτά.
Είχε μείνει μόνος και φοβήθηκε πολύ.
Οι επαφές του έσβησαν τα φωσάκια της ακμής,
εκείνα με το νερωνικό χιούμορ του τάχαμου.

Μεγάλωσες! Κατοικεί κανείς σ' αυτό το σώμα;
Μεγάλωσες! Με τί άνεμο άραγε ταξιδεύεις;




01 Αυγούστου 2005


Αστυάνακτας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2005