Τώρα που μ' αγγίζεις

Δημιουργός: Ησιόνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανασαίνουμε καλύτερα πια.
Τώρα που 'πιασε κρούστα
αυτό το μικρό ηφαίστειο
που χρόνια κόχλαζε σιωπώντας
μέσα μου.
Το έκρυψα σε μια κρύα γωνιά και το άφησα να βράζει μόνο του
ωσότου να σωθεί, να πάψει.
Και τώρα ήρθε το πλήρωμα
και έκαμε χώμα στην επιφάνεια
να μπορείς να πατάς χωρίς να καίγεσαι.
Χωρίς να πνέω καπνό πηχτό πάνω σου.
Το βλέπεις κι εσύ, το νοιώθω.
Κρυστάλλωσαν τα μάτια μου, καθάρισαν.
Και με κοιτάς χωρίς φόβο, χωρίς αμηχανία,
μόνο με απλότητα.
Αβίαστα. Όπως σου ταιριάζει.
Έμαθα κι εγώ.
Να φεύγω όταν πρέπει. Να μένω αν χρειάζεται.
Να χαμογελώ και να το νοιώθω.
Να σου μιλάω ήρεμα.
Έδωσα όρντινο της καρδιάς μου τι να λέει, τι να νοιώθει.
Κι αυτή, φτωχή ψυχή, πάντα πιστή στο σενάριο που ορίζει η θέληση. Και το πρέπον.
Κι πλέον ο χρόνος περνάει μαζί σου όπως περνάει ο χρόνος χωρίς εσένα.

Φτάνει μόνο να μην μ' αγγίζεις.

Αυτό μόνο, αυτό ακόμα δεν έμαθα να ορίζω. Την αίσθηση.
Που διαστέλλεται η στιγμή, που παίρνει ο χρόνος υπόσταση.
Που χάνεται το παρόν, και γίνεται ΤΩΡΑ.
Τώρα που μ' αγγίζεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2010