Πιθανότητες Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info θα ξύπναγα,και μόλις έβγαινα απ' το σπίτι θα λεγα καλημέρα στον πρώτο άγνωστο που θα συναντούσα.Κατέβηκα τις σκάλες κι άνοιξα την πόρτα.Γκρίζο,βροχερό πρωινό μου την είχε στημένη.Κάπου μες στην τσάντα πρέπει να υπάρχει μια ομπρέλα,βαρέθηκα να ψάξω,έβαλα τα χέρια στις τσέπες και κίνησα.Που και που έδιωχνα ενοχλητικες σταγόνες που έπεφταν στο π΄ροσωπο με τ' ανάστροφο της παλάμης.Πρέπει να βρεχε όλη τη νύχτα,αν κρίνω απ' το μαυρισμένο οδόστρωμα και τα ρυάκια που τρεχαν στην άκρη του δρόμου.Κατηφορίζοντας,βυθιζόμουν ολοένα και περισσότερο σε φθινοπωρινές πρωινές σκέψεις,ακόμα ήταν πολύ νωρίς για να πέσουν τα φύλλα.Ένα νεράντζι έσκασε στις πλάκες του πεζοδρομίου.Καταπράσινο,του λειπαν βδομάδες για να ωριμάσει,όμως δεν πρόλαβε.Το κλώτσησα κι εμεινα να το κοιτώ ώσπου χάθηκε κάτω από κάποιο παρκαρισμένο αυτοκίνητο.Η γάτα του Σρέντιγκερ πετάχτηκε αλαφιασμένη,άραγε τη χτύπησε το νεράντζι ή όχι.Πιθανότητες,πιθανότητες,πιθανότητες.Ποιος ξέρει;...κανείς.Μόνο η γάτα και το νεράντζι.Ποιος όμως θα παιρνε σοβαρά μια γάτα,πόσο μάλλον ένα νεράντζι.Άνοιξα το βήμα μου,είχα καθυστερήσει.Τα σύννεφα αραιωμένα θύμιζαν αραχνοϋφαντους ξεφτισμένους ποδόγυρους,που χόρευαν το πιο θλιμένο βαλς,στο ρυθμό του ανέμου.Προσπέρασα το πρακτορείο του ΠΡΟΠΟ και πισωγύρισα.Πάλι οι πιθανότητες,κι ύστερα...ύστερα ένας άγνωστος με κοιτούσε ανάμεσα απ' τις σταγόνες της βιτρίνας.Μου φάνηκε πως ψιθύρισε ταυτόχρονα μ εμενα,καλημέρα...Του χαμογέλασα κι ανταπόδωσε με τα ίδια σφιγμένα χείλη.Έστρεψα το βλέμμα,φαντάζομαι κι εκείνος το ίδιο.Μια παιδική φωνή διέκοψε τις σκέψεις μου..."Μαμά,που παέι το σαλιγκάρι;"..."Θ' αργήσεις στο σχολείο", η απάντηση...Χαμογέλασα στο κοριτσάκι,αυτή τη φορά με τα χείλη σε πλήρη διάταση και σκέφτηκα πως το ίδιο θα κανε κι ο άγνωστος στη βιτρίνα και του είπα...¨Στο σχολείο,στο σχολείο πάει το σαλιγκαράκι"...ένα κελαρυστό χαχανητό έδιωξε τη βροχή απ το πρόσωπό μου... Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2010 |