θα προλάβω;

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κοιτώ κατά τον ήλιο που μου μοιάζει
έτσι όπως πίσω απ’ τα βουνά λουφάζει
και ξέρει πια απ’ την πείρα του
να δέχεται τη μοίρα του:
να αποχωρεί πως πρέπει σαν βραδιάζει

κι εγώ σαν κοιμηθώ γυρίζω πίσω
τι να πρωτοαγκαλιάσω να φιλήσω:
τους τόπους που περπάτησα;
τα πρόσωπα που αγάπησα
μα φύγαν; … θα προλάβω πριν ξυπνήσω;

φωτίζω το σκοτάδι με σπινθήρα
αναρωτιέμαι, τι έδωσα τι πήρα;
πού τη ψυχή μου χάλασα
χωρίς να χω μια θάλασσα
δικιά μου, μοναχά στα χείλη αρμύρα

κι απόψε μου ‘κανε ο ουρανός τη χάρη
και βγαίνει απ’ τα σύννεφα φεγγάρι
φρεσκολουσμένο κι άλικο
και όπως σκορπίζει το άδικο
γίνονται όλα αλήθεια τα «μακάρι»

το δρόμο της ζωής μου προς τα πίσω
παίρνω κι ας ξέρω μόλις θα ξυπνήσω
πως θα βρεθώ στα ίδια μου
μέσα στ’ αποκαίδια μου
να ψάχνω τον εαυτό μου ν’ αναστήσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2010