Δεσμά παλιών καιρών

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παραμυθάκι μου γλυκό
νεράιδα που με ντύνεις
στο χιονισμένο κήπο μου
τριανταφυλλά μου αφήνεις

Τόσα τραγούδια σου έγραψα
για να σε ζωντανέψω
κι από ουρανού λευκό πουλί
στη γη να σε επιστρέψω

Τα μεθυσμένα που αγαπώ
σε μια στιγμή τα βάζω
παραμυθάκι μου απαλό
το τέλος σου διαβάζω

Σαν ξαφνικά έχω δυο δάκρυα να θυμάμαι
κύλησαν όπως όλα εκείνα που αγαπώ
το τραγουδάκι μόνο σαν ακούω λυπάμαι
που θ'αραχνιάσει μες τον έρημο σταθμό

Μείνε φεγγάρι να νυχτώνεις
τους ουρανούς που σου έταξα
συνηθισμένη η μοναξιά
απ'το φευγιό των καραβιών

Τα δυο κομμάτια θάλασσά μου
βότσαλα που σου πέταξα
ήτανε ό,τι είχε απομείνει
απ'τη ψυχή παλιών καιρών

Κράτησα αυτά που αγαπούσες τόσα χρόνια
κέντησα επάνω τους τραγούδια γι αγκαλιές
τώρα που πήγαν τόσες όμορφες στιγμές
κι ότι αγαπούσα πιο πολύ έγινε στάχτη

Γι αυτό για κάποιες αναμνήσεις μη ρωτάς
τις πεταλούδες πού πετούν με τα φτερά τους
αν δεν μπορείς στην αγκαλιά να τις κρατάς
άστες να φύγουν είναι δάκρυα τα δεσμά τους

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2010