Οι σπαθιές μου

Δημιουργός: ivikos

(άγριες οι βολές του «ΔΕΝ», και τα πυρά του «ΜΗ»)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ναι! τις σπαθιές μου δέχτηκες, με αντίδωρο το γεια σου
σ’ ένα πεδίο αντίρροπο απ’ όσα είχα δει
δεν χαιρετούσα σαν παλιά: «καρδιά μου, στην υγειά σου»,
κι άναβα τόσες πυρκαγιές με λησμονιάς δαδί

Άραξες στο κονάκι σου, τα αιμάτινα τα χρόνια
σκοτώνοντας σε ο βρυχηθμός, ανήθικου γιαλού.
Ποια να ‘χει λες, κατάληξη, ο αγώνας για διχόνοια
αφού το βλέμμα δεν κοιτά κι αλληθωρίζει αλλού….

Κι έσβηνες στα κιτάπια σου τα «σ’ αγαπώ» τα σκάρτα,
ανέμιζες μεσίστια της ηδονής φιλιά
μουντζούρωνες τα χάδια μου στου έρωτα τη Χάρτα
κι έμενες μόνη μάτια μου στης νύχτας τη φωλιά!!!

Μα ένας Μαϊστρος μ’ έσυρε ξανά στη γειτονιά σου
Κι είδα η αυλή να πνίγεται σε χόρτα λησμονιάς
Είπα ξανά να δανειστώ του έρωτα τα υνιά σου
να την οργώσω πριν φανεί αδίστακτος φονιάς.

Κι ως τα ζητούσα για να βγει η ρίζα απ’ τον βάτο,
μου λες: «προχώρα πάρα-κει αλλού είναι ο καιρός,
εγώ είμαι πλέον παρελθόν, με απόγνωση γεμάτο,
μπες κι όργωσε άλλη αυλή, να γίνει ο χορός»

Ναι τις σπαθιές μου δέχτηκες, κι είπες δεν πάει άλλο
μες στις φωλιές σου χώθηκες, η πίκρα είχε ραφτεί…
καλά έλεγα πως δεν θα δεις απόψε το σινιάλο,
ήταν βαρύς ο πόνος σου …κι είχα απορριφτεί!!!!!!!

15.12.2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2010