Μοναξιά

Δημιουργός: stigmi

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ραγισμένα σ αγαπώ παραπατάω
Και οι ώρες με κοιτούν ειρωνικά
Με λόγια δένω το μυαλό, δεν το βαστάω
Τρέμουν οι σκέψεις στης καρδιάς την αντηλιά

Δεν αναμένω άλλο να με πεις αγαπημένη
Τώρα αντιστέκομαι σε λόγια βαρετά
Πετώ τα άδεια τα σεντόνια απ το μπαλκόνι
Και δεν χωράω πια μέσα την καρδιά

Κοιτώ ένα πάπλωμα στο στρώμα μου αντίκρυ
Με κουκουλώνω μην φανεί η μοναξιά
Είναι η καρδιά σαν πέτρα, έχει σκληρύνει
Δεν της αρκεί να την κοιτάς από μακριά

Περνούν οι ώρες, δεν λέει να ξημερώσει
Η θύμηση σου σαν το κύμα που χτυπά
Ασπρίζοντας, αφρίζει και με βρίζει
Και με τραβάει πέρα στα ανοιχτά.

Στο βλέμμα το τηλέφωνο αναμένει
Να ακούσει την ανάσα σου βαριά
Έχει χαράξει και η φωνή είναι παγωμένη
Τα νύχια μες το πάπλωμα μπήχτηκαν βαθιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2010