Μία γραία

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Στο "ένας γέρος",του μεγάλου μας Καβάφη,κάνει καμάκι,το δικό μου "μία γραία".Ποιός ξέρει,άραγε,η μοίρα τους, τι γράφει, και αν,ποτέ τους,θε να κάνουνε..παρέα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ENAΣ ΓΕΡΟΣ

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.


Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.


Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»


Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.


... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
=============================================
ΜΙΑ ΓΡΑΙΑ

Στου ήσυχου του καφενέ,το μέρος, μέσα,
μία γριούλα,κάθησε,κοντέσσα,
και περιμένει,να της πάν'..το χαμομήλι.

Στου ίδιου καφενέ,το έξω μέρος,
επήγε και εκάθησ' ένας γέρος,
που κάποτε,ως λέν',την είχε φίλη.

Ο γέρος,τη γριούλα,δεν προσέχει.
Για 'κείνη,κι ας τον είδε,..πέρα βρέχει!
Σε έναν νέο,τη ματιά της,την καρφώνει!

Ο νιός,χαμογελά,..στο δεκανέα,
που δίπλα εκαθόνταν,με μια νέα,
π' αδιάκριτα,ο γέρος...καμακώνει!
--------------
Ο γέρος,με τη νέα,..γίναν ταίρι!
Ο δεκανέας,με το νέο,..χέρι-χέρι,
επήγαν,...για να σμίξουνε τα χείλη!

Τα είδε,η κοντέσσα,και αφρίζει.
Του καφενείου το γκαρσόνι...σκυλοβρίζει!
Αηδιαστικό,πως ήταν,-λέει-..το χαμομήλι!

Ελπήνορας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2010