Γραμμα για σενα Δημιουργός: corazón rota, Νεφέλη Συγνωμη για αλλη μια φορα για αυτα που γραφω, αλλα ισως ευελπιστω τυχαια να τα διαβασει... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Τοσα χρονια ζωντανοι σ αυτον τον κοσμο και δεν αφησαμε ξανα τον ευατο μας να ξεκλειδωθει. Και τωρα απο που μπορεις να ζητησεις εξηγησεις; Ποιον αραγε να κατηγορησεις που νιωθεις πως αεναα ο πονος θα σφυριλατει τα ονειρα σου; Πως να περιγραψεις σ αλλον ανθρωπο πως εκανες τοσα λαθη για να ξαναγεννηθεις; Πως να ξεχασεις; Πως;
Απο την πρωτη κιολας στιγμη, με πλυμηρισε αγαπη για το προσωπο σου. Καθε μελωδια που ακουσα, ανταμωσε τη μορφη σου κι εγινα συννεφο. Εβγαλα φτερα, δυο σπασμενα φτερα, που θαρρουσα πως θα με βοηθησουν να σ ακολουθω, μα μονο ζεστασια μου εδωσαν. Ζεστασια οση ποτε κανεις δεν μου χαρισε.
Μου λειπεις. Θελω να σκισω τα σωθικα μου, να σε βγαλω απο μεσα μου. Να αφαιρεσω καθε μου κυτταρο που επιμενει να ελπιζει. Μα δεν μπορω να πιστεψω πως εσυ, καλε μου,που ηρθες για λιγο να με συναντησεις, να μ αγκαλιασεις, δεν ενιωσες οτι εγω ενιωθα καιρο. Φοβαμαι να κοιμαμαι τις νυχτες και να γνωριζω πως ποτε δεν θα ξυπνησεις διπλα μου. Φοβαμαι να περιμενω διπλα στο παραθυρο να φανεις. Κι ομως ξερω πως αυτο θα κανω. Καθε μερα, καθε στιγμη.. Θα κοιταζω το παραθυρο,γεματη ποθο, γεματη απο αυτη τη ζεστασια που μου προσφερες, κι η καρδια μου η ανοητη θα χτυπα πιο δυνατα και μολις εσυ εμφανιστεις η μορφη σου θα κανει κυκλους στο μυαλο μου.
Μονο "αντιο" μπορω να πω,μα τα λογια σφραγγιστηκαν στα χειλη μου και μονο να σου γραψω εχω καταφερει. Μακαρι να γνωριζες,να επαιρνες λιγο απο το φορτιο μου, να σου χαριζα λιγα συναισθηματα μου, για να μην εισαι εδω. Ομως εισαι παντου και πουθενα,οπως ειπε η Μαρινελλα με τον Χατζη. Μακαρι ναμην ημουν τοσο περηφανη, να μπορουσα κι εγω να σου πω μια καλημερα,μια καληνυχτα,οπως εσυ, χωρις να γεμισουν τα ματια μου δακρυα. Τουλαχιστον δεν θα με θυμασαι οπως ειμαι τωρα. Θα με θυμασαι ως τον πιο ζωντανο ανθρωπο που γνωρισες ποτε σου,οπως μου ειχες πει. Ως μια δυναμικη γυναικα, που δεν εχει αναγκη κανεναν. Μα μονο τη ματια σου εχω αναγκη πια.
Δεν μπορω πια να περιμενω αυτους του τρεις μηνες για να φυγω. Αδημωνω να φυγω απο τη πολη που ζεις κι εσυ. Ουτε μια φωτογραφια σου δεν εχω. Εσυ εχεις. Ποσο αδικο, Θεε μου. Ποσο αδικο να με κρατας στα δυο σου χερια και να μην το ξερεις... Ποσο μου λειπεις. Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2010 | |