Διανυκτερεύον ψυχοκομείο

Δημιουργός: mistiriodis, lithi

έφυγες πια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως γδέρνει έτσι την ψυχή η θύμηση σου
και αν το σώμα προσπαθεί να θολώσει μνήμες
Βουλιάζω όλο και πιο πολύ στο βυθό σου
Τιτανικός μέσα στη βουή του χρόνου
Ναι εγώ , που πετούσα σε ασημένιο ουρανό με εκείνα τα πολύχρωμα φτερά
έφτασα να παλεύω στην σκοτεινή δύνη των ματιών σου
να στερεώνω σκάλες στο όνειρο για να ανέβω στο μυαλό σου
να κλέψω λίγο από τη σκέψη σου
να κάνω την απουσία σου μνήμη
Ποιος είπε ότι δεν σε αγάπησα όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου;
Αερικό έγινα για να σε ακολουθήσω στο έρεβος της νύχτας
Και ας ήξερα πως ποτέ δεν θα σε είχα
Και ας ήξερα πως στα πλήκτρα που αγγίζω ξέμενε η ψυχή μου
πως ο έρωτας εκθρόνισε κάθε κομμάτι του εαυτού μου
Με πέταξε , με πάτησε , με περιγέλασε περισσότερο και από σένα
Παρόλο τον πόνο της απουσίας
Την γνώση της τραγικότητας μου
Συνεχίζει αυτή η επιθυμία μου να με κατακαίει
Γεμάτο εγκαύματα το είναι μου
Σαν εκείνο το αίσθημα που νιώθεις όταν βλέπεις τη θάλασσα να σκοτεινιάζει
και τα ακανόνιστα κύματα να σου κατατρώνε τα σωθικά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2010