Μια εικόνα να λυπάμαι

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν μου φτάνει ο αέρας που αναπνέω
Ναυάγησα πριν χρόνια κι επιπλέω
Στα συντρίμμια μου με ψάχνω
Μια με βρίσκω μια με χάνω
Τις ληγμένες προθεσμίες μου πληρώνω
Τις λυγίζω τις στραβώνω τις μπαλώνω
Κι όλο λέω δεν πειράζει
Κάποια μέρα η ζωή μου θα αλλάξει…

Με κουράσανε του έρωτα τα ψέματα
Κι όσα κι αν έζησα μου φέρανε μπερδέματα
Τα χέρια μου αγκάλιασαν τον θάνατο
Μα ότι με γκρέμισε με έκανε αθάνατο
Τώρα γυρίζω μες την πόλη σαν αγρίμι
Μέσα μου καίει της ψυχής μου το καμίνι
Έχω ξεχάσει όσα πίστευα πριν χρόνια
Ούτε προσμένω να φανούν τα χελιδόνια…

Δεν έχω φίλους για να κάνω μια θυσία
Ούτε εχθρούς να με γεμίζουν μ’ αγωνία
Σαν ένας έρημος σταθμός με δίχως φώτα
Ένα τσιγάρο που περίσσεψε η γόπα
Για μια αγάπη ίσως έκλαψα, θυμάμαι
Κράτησα όμως μια εικόνα να λυπάμαι
Όταν τα βράδια μοναχός μου απομένω
Να την αγγίζω με τον νου και να πεθαίνω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2010