ίσως έτσι να εξηγείται

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τους Σεπτέμβρηδες θυμάμαι
έναν προς ένας των παιδικών μου χρόνων.
εγώ κοιμόμουν σ’ εκείνο το δωμάτιο,
με τα πολλά κρεβάτια, απάνω ακριβώς απ’ το κελάρι,
κι άκουγα μέσα στη νύχτα, και για νύχτες πολλές
την έξαρση του μούστου που ζυμωνόταν
κι εισέβαλλε η οσμή του νεογέννητου κρασιού
απ’ τις σχισμές και τις χαραμάδες του ξύλινου πατώματος
και μέθαγε ο ύπνος μου κι ήταν σαν να ‘μουν
σε πανηγύρι του Διονύσου στεφανωμένος με κισσό .
ίσως κι έτσι να εξηγείται πως τα όνειρά μου
τα χαρακτήριζε πάντα μια διάθεση ευθυμίας
μα και μεγάλη αστάθεια…

και τους Απρίληδες θυμάμαι και του Μάιους…
εγώ είχα το γραφειάκι μου δίπλα σ’ εκείνο το παράθυρο
που πάντα ζούσε ένας βασιλικός
κι ερχόταν τα πουλιά και κάθονταν στο φύλλωμά του
κι ώρα πολλή- θυμάμαι -έμενα ακίνητος,
να μη σκιαχτούν και φύγουν
κι ο αέρας μύριζε ασβέστη απ’ την αυλόγυρο
κι ανθό της λεμονιάς…
κι ένιωθα τόσο ανώτερος που μπόραγα να καταλάβω
την ευτυχία προτού να γίνει παρελθόν, την ώρα που τη ζούσα
που μονολογούσα με περισσή αφέλεια παιδική:
«δεν μπορεί, κάπως έτσι θα είναι σίγουρα ο παράδεισος»…

και τώρα που το καλοσκέφτομαι ίσως κι έτσι να εξηγείται
η γέννηση της ποίησης μέσα μου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2010