Τρέλλα

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρίσκεται παντού.
Μα περισσότερο
της αρέσει να φωλιάζει,
σ’ αυτό το δύστυχο κεφάλι.
Το ρημαγμένο κεφάλι.
Στριφογυρίζει,
και σαν κοφτερή λεπίδα
σου κατακρεουργεί την ύπαρξη.
Προσπαθείς ν’ αντιστάθεις.
Λες «θα νικήσω».
Αρχίζεις να κινείσαι,
σπασμωδικά.
Φωνάζεις μια γυναίκα,
να την πνίξει στα φιλιά.
Φωνάζεις έναν μπράβο,
να στην διώξει,
μ’ ένα ξεγυρισμένο άπερκατ.
Την βυθίζεις ολόκληρη,
σε μια θάλασσα με ποτά
κι αναθυμιάσεις.
Κι άλλα ποτά.
Ωκεανούς ολόκληρους.
Την καλοπιάνεις,
αγοράζοντας της πράγματα.
Την ταΐζεις.
Την τραβολογάς,
σε γιορτές και πανηγύρια.
Γίνεσαι οικογενειάρχης.
Κάνεις φιλίες
και τις χαλάς.
Εργάζεσαι πυρετωδώς.
Σκάβεις μια ολόκληρη ζωή
τον λάκκο σου.
Με την ελπίδα,
πως, ίσως, κάποια μέρα,
θα γλυτώσεις απ’ αυτήν.
Τίποτα.
Είναι πάντα εκεί.
Σου κρυφογελάει απ’ τη γωνία.
Σε κοιτάει αφ’ υψηλού.
Σου ρίχνει δυό-τρία
ξεγυρισμένα χαστούκια
και στρογγυλοκάθεται
στην πολυθρόνα της,
στο κέντρο της ζωής σου.
Έχεις την αίσθηση πιά,
πως το μόνο σταθερό κομμάτι,
αυτής της ατάλαντης φύσης,
είναι η διαβολεμένη τρέλλα.
Διέξοδος, ανύπαρκτη.
Συνύπαρξη, αδιέξοδη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2010