Δεκαπεντασύλλαβο

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Μια προσπάθεια να ενωθούν κάποια σκόρπια δίστιχα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με κελαινόχαιτο άλογο και με καράβι μαύρο,
έψαχνα αλλού τα χέρια σου, δίχως ποτέ να τα βρω.

Κι είδα λυκόπουλα στο φως να βγαίνουν να χορτάσουν,
πουλιά να πηαίνουν στο βοριά για να ξεχειμωνιάσουν.

Είδα ποτάμια να κυλούν και στις κορφές να τρέχουν,
και τα βουνά στον ουρανό μαύρη βροχή να βρέχουν.

Κι άκουσα γέλια σε ταφές και κλάμματα σε γάμους,
ώσπου ξανά να σε σκεφτώ κι έρθω στα λογικά μου.

Όλα στραβά κι όλα λειψά, όλα μισά και ξένα,
από την ώρα που 'φυγα αγάπη μου από σένα.

Χάδι δε βρήκα καρδιακό, μήτε άγγιγμα δε βρήκα,
όσα κι αν επροσπέρασα σύνορα και στραλίκια.

Και το άλογο κουτσάθηκε, μπάταρε το καράβι,
στον ύπνο μου ώσπου να σε δω για εμέ κερί ν' ανάβεις.

Σ' ό,τι ιερό γονάτισα κι ορκίστηκα στη Στύγα,
πίσω το δρόμο μου να βρω, όσο μακριά κι αν πήγα.

Θέρισα εχθρούς κι αέρηδες και τα σπαρτά του κάμπου,
να 'ρθω να βρω τα γελαστά τα μάτια σου, που λάμπουν.

Θάλασσες, ποταμούς, βουνά πέρασα και μεσόγεια,
ν' ακούσω από το στόμα σου δυο της αγάπης λόγια.

Μ' όλους τους φόβους του μυαλού και τα στοιχειά της φύσης,
πάλεψα την αγάπη σου ξανά να μου χαρίσεις.

Ζωήρεψαν τα χρώματα και τ' άνθη όλης της πλάσης,
τα χείλη σου όταν άνοιξες, να μου χαμογελάσεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2005