Κράτα με

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στου χθες τα μονοπάτια, χάθηκες κι έγινες σκιά
Και μια παλιά φωτογραφία έχω για μόνη συντροφιά

Σ’ ένα διάφανο αντίο, έκρυψες χρόνια και στιγμές
Πέφτω σ’ αυτή τη χαραμάδα που ξεχωρίζει τις ζωές

Στην σκουριασμένη μου πια μνήμη, η ομορφιά σου δεν χωρά
Πώς να αντέξει την φθορά μου, ότανε πια δεν μ’ αγαπάς?

Κοίτα με, χάνομαι, σ’ όσα πια δεν ζω
Κράτα με, φίλα με, νοιώθω πια μισός

Που να μπορέσω να σε βρω, να σε αγγίξω?
Μία ανάσα σου να κλέψω να σωθώ
Πώς να αντέξω μία μέρα που τελειώνει
Όταν δεν είσαι πια εδώ?

Είναι πολλά που σε θυμίζουν, και όμως μοιάζουνε μικρά
Μπροστά σ΄αυτά που μας χωρίζουν και μας γελάνε ειρωνικά

Σ’ άδειους καθρέφτες τριγυρίζω, το είδωλό σου μ’ ακουμπά
μ’ όμορφα λόγια μου χαρίζει τα πιο κρυφά σου μυστικά

Κι όμως κι αυτά δεν θα μου φτάσουν, για να σε κάνω να γελάς
Τα πάντα ανώφελα καρδιά μου, αφού έχεις πάψει ν’ αγαπάς

Που να μπορέσω να σε δω, να σε αγγίξω?
Μία ανάσα σου να κλέψω να σωθώ
Πώς να αντέξω μια μέρα που τελειώνει
Όταν δεν είσαι πια εδώ?

Κοίτα με, χάνομαι, σ’ όσα πια δεν ζω
Κράτα με, φίλα με, τόσο δα μικρός…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2010