Χαρακίρι

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Το χαρακίρι της ψυχής πονάει πιο πολύ... γιατί σ' αφήνει ζωντανό...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Το βλέμμα όταν καβαλά του ορίζοντα τη σέλα
και τα δυο μάτια ακίνητα τρυπάνε το κενό
είναι που κάτι μέσα μου γεννιέται και πονώ
που άλλοι το λένε λογισμό μα κάποιοι άλλοι τρέλα.

Ο λώρος κάθε γέννας μου σαν ατσαλένιος βρόχος
στο είναι μου τυλίγεται και κόμπος στο λαιμό
κυλά το δάκρυ μου ζεστό στου στέρνου το γκρεμό
χιλιάδες βέλη με τρυπούν και η ψυχή ο στόχος.

Ονειροπόλημα του νου, γλυκό - πικρό αντάμα
κάποια γιατί και ένα πως θολώνουνε το βλέμμα
στα λόγια σου που αντηχούν ψάχνω αλήθεια - ψέμα
και πέντε νότες άπαιχτες προβάρουνε το κλάμα.

Αυτογνωσίας συνταγή το πλάνεμα του νου
κι ο αστρολάβος της ζωής καθόρισε τις μοίρες
ο κλέφτης χρόνος με σκουντά: -το λάθος δρόμο πήρες-
το πρώτο τότε ακούστηκε λάλημα πετεινού.

Αλλάζω ρότα ξαφνικά, καβάλησα το κύμα
στου νου τα μεσοπέλαγα έγραψ’ αυτό το ποίημα
και στο ταξίδι μπούσουλας τ’ αστέρια τ’ ουρανού
το δεύτερο σαν άκουσα λάλημα πετεινού.

Το μέσα μου το έστρεψα, το έξω μου χλευάζω
ότι μισούσα νουθετώ κι ότι αγαπώ δικάζω
μονάχος μου θα προδοθώ! -για τίνος το χατίρι!-
μα πριν λαλήσει αλέκτωρ τρις, να κάνω χαρακίρι.[/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2010