Παραμύθι Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή} Καλό βράδυ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [align=center][font=Comic Sans MS]Ξεφυλλίζοντας κι απόψε τα παλιά
υφαίνω με το αδράχτι μου λόγια παρηγοριάς
να τυλιχτώ στον ύπνο σαν ωραία κοιμωμένη
ώσπου το πρώτο του φιλί να ξεκινήσει παραμύθι
Μπουμπουνητά
κι έξω να στύβει ο Θεός τα ρούχα του
μα μέσα μία φλόγα ζεσταίνει τη λαχτάρα
να αρχίσει πιο γλυκά το παραμύθι
Πριν από χρόνια και καιρούς
μια νεραϊδοπλασμένη ονειροπόλα κοπελιά
ζούσε σ'ένα χωριό πέρα απ'τους βράχους.
Ο ήλιος σαν ξεπρόβαλλε έχανε τα φτερά της
και ανθρωπος σαν και τους πολλούς γινότανε μεμιας
μα σαν η νύχτα έπεφτε νεράιδα στολιζόταν
που τα φτερά της άνθρωπο δεν έπρεπε να δουν.
Η κοπελιά ερωτεύτηκε το πιο όμορφο αγόρι
ευγενικό και τρυφερό μα ανθρώπινη μορφή
και αψηφώντας μια νυχτιά μέσα στα δυό φτερά της
στον ύπνο του εμφανίστηκε σαν όνειρο γλυκό
Όταν τα μάτια του άνοιξε, παραμυθένιο δέος
και μες τις χούφτες κράτησε αυτήν την ομορφιά
μα η νεράιδα χάθηκε παρά τη θέλησή της
και μάγια ευθύς της έκαναν να κλειδωθεί στο κόσμο της
κι άνθρωπο άλλο να μην δει ποτέ ξανά.
Το αγόρι νύχτες μέτραγε μα εκείνη πουθενά
μαράζωνε στη σκέψη της χωρίς παρηγοριά
Ξάφνου πήρε απόφαση να ψάξει την αγάπη
και πίσω να μην έρθει αν δεν τη βρει
Ξεκίνησε και πέρασε καιρούς και καταιγίδες
πολλών χειμώνων κι ήλιων ταξιδιώτης
με μόνη του πυξίδα την καρδιά
κι ενώ μονάχος περπατούσε
μία διάφανη μορφή με λάμψη που τυφλώνει στάθηκε μπρος του
-Τι σε φέρνει στα λιμέρια μας που πόδι ανθρώπου δεν πατά;
-Για την αγάπη ψάχνω..
-Κι ως που θα έφτανες για την αγάπη ξένε;
-Μέχρι τα πέρατα της γης και δεν γυρίζω πίσω αν δεν την έχω αγκαλιά
-Γνωρίζω την αγάπη σου;Τί όνομα φοράει;
-Του κόσμου όλη η ομορφιά στα μάτια της χωράει..
και άνοιξε τις χούφτες του για να φανεί η μορφή της
-Μα αυτή είναι νεράιδα,στον κόσμο σου δεν μένει
θα σου πονέσει την καρδιά αυτή η αγαπημένη
-Εγώ εκείνη αγαπώ,θα φτάσω μέχρι τέλους,η αγάπη όλα τα μπορεί,ξεθάβει και αγγέλους.
-Θα περπατήσεις κόλαση και δάκρυ ως που να φτάσεις,
τα χρόνια θα σε βρούνε γερασμένο σε τούτη την αγάπη
διάλεξες λάθος πλάσμα μες τα δικά σου χέρια να κρατάς
-Ετούτη η αγάπη είναι η πιο αγνή,κι η νεραϊδολουσμένη παναγιά το ταίρι μου
-Στο χείλος του κόσμου σας είναι ο δικός μας..
Περπάταγε τις εποχές όλο κι απ'την αρχή
το φαγητό του σώθηκε, νερό δεν είχε μείνει
και τα παππούτσια λιώσανε μα αυτός επιμονή
όσο ανασαίνει η ψυχή να ψάχνει μιαν αγάπη..
Κι εκεί που ονειρευότανε τα μαγικά φτερά της
ένα ποτάμι συναντά μ'ένα παλιό γεφύρι
-Ποιος άνεμος και ποια κυρά κρατάει τα μυστικά σου
κι έφτασες τόσο δα μακριά,άγγελος είσαι;Στάσου..
Αντίκρυσε μια πεταλούδα να μιλά
μάλλον θ'άλλαξε κόσμο..
-Για πες μου οι νεράιδες πετάνε εδώ κοντά;
-Λιγάκι πιες και θα τις δεις..
Κι έτσι τ'αγόρι άρπαξε στις χούφτες του νερό
ήπιε να ξεδιψάσει κι απ'το γεφύρι πέρασε..
Μα φτερωτή μορφή δεν είδε μία κι η μέρα αυτή τελείωνε
θα έπεφτε το βράδυ..
Απελπισμένος έγειρε σ'ένα μεγάλο δέντρο να τον τυλίξει ο ύπνος
μα μια ασημόσκονη ξεπρόβαλλε στο βάθος
σηκώθηκε προσεκτικά μήπως και την τρομάξει
κρυφά την ακολούθησε μέχρι το νεραϊδόκοσμο
μα δεν μπορούσε άνθρωπος να μπει σ'αυτόν τον κόσμο
κι είδε ξανά την πεταλούδα που'μοιαζε μαγική
-Περπάτησα τα χρόνια μου ψάχνοντας την αγάπη
και δεν γυρνώ αν δεν την έχω αγκαλιά
-Ακούμπησε τον κόσμο της κι αν είναι αγνή η ψυχή σου
θα σου ανοίξουν οι ουρανοί και ο θεός μαζί σου
Έτσι το αγόρι πέρασε του κόσμου της το τείχος
την νεραϊδολουσμένη του ξεχώρισε απ'το πλήθος
πολλά φιλιά της έδωσε,γυναίκα του την πήρε
και ζήσανε τον έρωτα των πιο τρελών ονείρων
μοιράζονταν τους κόσμους τους
Δεν σώνεται εμένα το μελάνι μου
και δεν θα εγκαταλείψω
πριν γράψω όλες τις μπόρες
πριν μπω στον κόσμο που ταιριάζω
δεν θα με χάσει η ποίηση
Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2010 | |