2011 ή Βια Δημιουργός: Ιχνηλάτης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Γύρισα ψόφιος απο την δουλειά.
¨Ολη νύχτα, πάλευα με λάμιες και στοιχειά! Με νερά και φωτιές!
Λάγιασα να ξαποστάσω λίγο και με πήρε πειρατής ο ύπνος!
Βαρύς και βαθύς! Ανήσυχος και στενάχωρος.
Κοιμόμουνα και οι αισθήσεις μου ήταν όλες σε υπερένταση.
Σαν να είχα πέσει σε κώμα. Ακίνητος και όλα να τα καταλαβαίνω.
Ήταν μόλις βράδυασε την ώρα που άναψαν οι λάμπες του Δήμου στο δρομάκι.
Πάντα τέτοια ώρα άναβαν οι λάμπες! Στις 6:15 ακριβώς!
Αυτοκίνητο δεν περνούσε κανένα και ούτε άνθρωπος φαινόταν να κυκλοφορεί.
Πάνω στο νέο παραδοσιακό πλακόστρωτο, που μας άφησε προίκα ο Δήμαρχος,
ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβο.
Παλιότερα, θα ήταν κάτι το συνηθισμένο, αλλά σήμερα ο ήχος αυτός ήταν πρωτόγνωρος, μιας και οι άνθρωποι δεν τον είχαν ξανακούσει!
Ένα άλογο περπατούσε στο καλντερίμι! Οι οπλές του αντηχούσαν απόκοσμες και όλο και ζύγωνε!
Όλο και έφτανε κατά το σπίτι.
Κλόκ κλόκ κλόκ κλόκ κλόκ κλόκ!
Ξαφνικά, λίγο πρίν φτάσει, άρχισε να καλπάζει!
Τότε πετάχτηκα στο παράθυρο και τράβηξα την κουρτίνα, γεμάτος ερωτήματα!
"Τι τάχα να είναι όλη αυτή η φασαρία;"
"Τι να γυρεύει το άλογο νύχτα ώρα στο δρόμο των ανθρώπων;"
"Αραγε είχε φύγει απο κανένα σταύλο και περιφέρονταν εδώ αδέσποτο!"
"¨Η μήπως έγινε κανένα νέο πραξικόπημα και ανέλαβε δράση το ιππικό!"
Τράβηξα την κουρτίνα και είδα ένα κατάλευκο άλογο, με έναν παράξενο καβαλάρη! Φορούσε κατάλευκο μανδύα και χρυσά σπιρούνια!
Ήταν νέος! Πολύ νέος! Έφηβος! Σχεδόν παιδί!
Σκέφθηκα: "Κανένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο θα είναι, που πήρε κρυφά το άλογο απο την εξοχική φάρμα του πατέρα του για να κάνει καμιά βόλτα!"
Αλλά όχι! Το τιό παράξενο απ` όλα αυτά, ήταν πως ο νέος καβαλάρης είχε πολύ μακρυά μαλλιά!
Τόσο μακρυά, που έπεφταν πάνω στον λαιμό του αλόγου και μπερδεύονταν με την κάτασπρη χαίτη του! Σχεδόν ακουμπούσαν στο έδαφος!
Χριστέ και Κύριε! Τι αλλόκοτος καβαλάρης ήταν αυτός!
Πέρασε καλπάζοντας μπροστά απο το σπίτι και χάθηκε στο βάθος του δρόμου!
Οι γείτονες, βγήκαν κι αυτοί στα παράθυρα και στα μπαλκόνια για να δούν το παράξενο θέαμα.
¨Ολοι βουβοί, αναρωτιούνταν τι είναι όλα αυτά. Αλλα κανείς δεν μπήκε μέσα. Ούτε κανείς έκλεισε το παράθυρο!
Μα νάτος! Ξανάρχεται! Ξανάρχεται καλπάζοντας!
Τακατάκ τακατάκ τακατάκ τακατάκ τακατάκ τακατάκ!
Τα πέταλα του αλόγου, έβγαζαν σπίθες καθώς χτυπούσαν στις λαξεμένες πέτρες του νέου παραδοσιακού πλακόστρωτου, που μας άφησε προίκα ο Δήμαρχος.
Τα μακρυά καστανόξανθα μαλλιά του κυμάτιζαν σαν παντιέρες πάνω απ` τα καπούλια του αλόγου!
Έτρεχε με δαιμονισμένη ορμή και μπροστά στην μικρή πλατεία τράβηξε με δύναμη τα γκέμια του αλόγου.
Το άλογο φρέναρε απότομα χλιμιντρίζοντας και σηκώθηκε όρθιο στα πίσω πόδια. Τελείως όρθιο! Τα μαλλιά του καβαλάρη, άγγιξαν το πλακόστρωτο.
Μα ποιός νάνε αυτός ο παράξενος νέος; Μήν είναι ο Μέγα Αλέξανδρος! Μπά! Ο μέγαλέξανδρος είχε καφέ άλογο!
Μήπως είναι εκείνος ο Κινέζος ο Τζέγκινς Χάν; Ούτε! Αυτός εδώ δεν έχει χαρακτηριστικά Μογγόλου!
Μάλλον θα είναι εκείνος ο Γάλλος! Ο Ναπολέων!
Ούτε αυτός είναι! Ο Βοναπάρτης ήταν κοντοστούπης και φαλακρός!
Μα ποιός να είναι άραγες;
Το άλογο σαν να ήρέμησε λίγο και ρουθούνιζε νευρικά γυρνώντας γύρω γύρω! Αφροί έβγαιναν απο τα ρουθούνια του και χλιμίντριζε ανήσυχο!
Δεν άντεξα:
"Μα τι κάνεις εκεί νεαρέ;"
Ο νέος σήκωσε το κεφάλι του κατά το μέρος μου και απάντησε:
"Κάνω προπόνηση!"
"Τι είδους προπόνηση. Εδώ αναστάτωσες όλη την γειτονιά. Μπορεί να γίνει και κανένα ατύχημα έτσι όπως καλπάζεις με το άλογο!"
"Προπονούμαι γιατί έτσι πρέπει"
"Και γιατί έχεις τόσο μακρυα μαλλιά;"
"Γιατί δεν προλαβαίνω να τα μεγαλώσω! Ετσι γεννήθηκα!"
Μα τι παράξενος νέος αναρωτήθηκα. Αρχισα να νευριάζω Κάποια στιγμή, σκέφτηκα να καλέσω την αστυνομία. Αλλά είδα απο δίπλα έναν γείτονα, που ήδη μιλούσε στο τηλέφωνο χειρονομώντας έντονα. Σίγουρα είχε ειδοποιήσει την αστυνομία!
"Μα ποιός είσαι τέλος πάντων!" τον ρώτησα εκνευρισμένος.
"Είμαι ο καινούργιος χρόνος"
"Ο Καινούργιος Χρόνος;;" αναρωτήθηκα έκπληκτος.
"Ναι δεν σε γεμίζω στο μάτι; Είμαι αυτός που όλοι περιμένετε να ρθώ σε λίγο και τρέχω με το άλογο για να το κρατάω ζεστό!"
"Είμαι ο καινούργιος Χρόνος, που εσείς οι άνθρωποι μου δώσατε έναν αριθμό για όνομα. Οπως κάνετε συνήθως!"
"Είμαι λοιπόν ο 2011! Ακου 2011!!! Αλλα τι να γίνει! Ετσι με βαφτίσατε και έτσι θα μείνω στην ιστορία!
Πάντως για να πώ την αλήθεια, είναι καλύτερο όνομα ο αριθμός που μου δώσατε, απ` οτι να με ονομάζατε με τον Αρχαίο τρόπο!"
"Δηλαδή;;" ρώτησα απορημένος!
"Να! Αν μετρούσατε με το σύστημα των Αρχαίων Ελλήνων, που χρησιμοποιούσαν γράμματα αντί για αριθμούς, θα με ονομάζατε ΒΙΑ!"
Ξανατράβηξε τα γκέμια του αλόγου και χάθηκε στο σοκάκι!
2011 ή ΒΙΑ αναρωτήθηκα!!
Ας μας φυλάξει ο θεός αδέρφια!
Καλή χρονιά να έχουμε!
(Το παραμύθι είναι εμπνευσμένο και διασκευασμένο από ένα θεατρικό μονόπρακτο με πρωταγωνίστρια την Σαπφώ Νοταρά "ο καβαλάρης") Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2011 | |