Η Ζωη του Χειμωνα

Δημιουργός: newdimitris, dimitris

εκφραζωμαι με την πεννα μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζωη και την ζεις στην απατη,
σου λεω φτανει.
Μεσα στο ψεμα που τρεφεις,
τελεια δεν εχει,
ποιος να τη βαλει.

Φορτιο και το κουβαλας,
το δικο σου καναλι.
Σου λεω,
μην μιλας δυνατα,
θα ερθουν κι αλλοι,
πνιγμενη στο δικιο, βουβα,
δεν θες αλλα βαρη.

Ποσα χωραει
αυτο το σωμα,
ποσο να ζησεις,
μες την σκια.
Στα ξενυχτια που μοιραζεις,
μην ερθεις ξανα.

Μια και λυγισες,
σκονη και γυρισες,
ποιος σε βοηθησε,
και ξανακυλισες.

Παγωμενη,
αισθανεσαι μονη,
στον δικο σου χειμωνα.
Θα περασει μου λες,
θα αντεξω,
για λιγο ακομα.
Θα διαλεξω
σε ποιον θα μοιρασω,
αποψε το σωμα.

Κλεισε τα ματια,
για πρωτη φορα,
στο ιδιο κρεβατι.
Να προσεχεις,
σου λεει μια φωνη,
απ της νυχτας τη ραχη...

Καληνυχτα,
ζωη του χειμωνα,
στο ιδιο το σωμα. .

Καληνυχτα μου λες, αντεχω,
θα μεινω ακομα...,

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2011