Βροχη

Δημιουργός: Valeria Iliadou, Valeria Iliadou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε λίγο θα πέσει βροχή.
Μια φορά κι οι στάλες θα ταράξουν την πλάση.
Να δώσει την ανάσα το νερό
Που θα κυλά στων φύλλων τις χούφτες,
Αυτά που τώρα πράσινα θα πέσουν το χειμώνα.

Σα φεγγίτες με βαστούν και μ’ οδηγούν τα μάτια σου,
Καθώς να πέσω φοβάμαι στα υπόγεια
συνειρμικών μου ονείρων.
Γιατί από πάντα ο δρόμος μας δεν είχε επιστροφή
Το κάθε του λεπτό, το κάθε του λεπτό η αλλαγή
Να φέρει ένα καινούριο αύριο, έναν καινούριο κόσμο.

Η ευθεία σου ασπρόμαυρη γραμμή και σ ‘έχει πιόνι
Μιας αγωνίας
Που σ’ οδηγεί καρτερικά μια δεξιά μια αριστερά
Μια στην αλήθεια μια στο ψέμα.
Βαθιά βαθιά θα πέφτεις στου πηγαδιού την άβυσσο
Μα δεν θ’ ακούγεται στο τέλος η ηχώ
Γιατί στον πάτο δεν υπάρχει πια νερό.
Δεν υπάρχει πια νερό.

Της ξεραμένης γης αυτής το χώμα λιώνει
Από το πένθος και το δισταγμό.
Κι εγώ θέλω τόσο να ταξιδέψω στης θάλασσας μου το γαλάζιο!
Για μια στιγμή ν’ αξίζει το ένστικτο της πνοής και της λατρείας.
Ποιο βήμα είναι λοιπόν αυτό που μας λυτρώνει;
Πίσω μας ακροβατεί η γνώση
Μα και μπροστά σε αδιέξοδο θα βγάζει το καινούριο.

Εύκολα γίνεσαι το εμπόδιο της αλήθειας που μόνο εσύ
Μπορείς στο φως να φέρεις.
Κι είναι βάρος αυτό που δεν μοιράζεται
Αφού τις πιο μεγάλες σου αποφάσεις να στοιβάξεις πρέπει
Σε σχοινί τεντωμένο.

Γιατί η αλήθεια δεν ξεπηδά μονάχα απ’ τις λέξεις,
Φτάνει ένα βλέμμα
να ζωγραφίσει την εικόνα του κόσμου.
Κι είναι στο χώμα αυτό που σε λίγο θα πέσει βροχή,
Μήπως μπορέσει να αθωώσει τα χαμόγελα των δισταγμών
Και τις σοφές σιωπές μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2011