Αγάπη Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [I][B]Αγάπη
Κάποτε, σε μια μικρή και ήσυχη γωνιά της Αθήνας, σε μια έρημη και απομακρυσμένη περιοχή, άρχισε να κατασκευάζεται ένα καράβι με το όνομα “Αγάπη”.
Φτιαχνόταν κομμάτι-κομμάτι σαν πάζλ, με μεσοδιαστήματα χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς, με μεσοδιαστήματα προχωρημένης κατάθλιψης και δακρύων επί τρία συναπτά έτη, από δύο ανθρώπους που είχαν αποφασίσει για το όνομά του από το ξεκίνημα του έργου.
Πορεύονταν μαζί και ήθελαν να ζήσουν για πάντα μαζί απ’ την ώρα που γνωρίστηκαν, ξυπνούσαν μαζί, έτρωγαν μαζί, κοιμόντουσαν μαζί και κατασκεύαζαν λίγο-λίγο αυτό το πλοίο για να τους μεταφέρει έξω απ’ το γνώριμο και άσχημο κόσμο τους, στα βάθη του παραμυθιού τους.
Τους βρήκαν θύελλες, καταιγίδες, μπουμπουνητά, αλλά ήταν πάντα αγκαλιασμένοι. Χώθηκαν στα λασπόνερα της βροχής, λούστηκαν από τη γύρη των πεύκων, μέσα στο χιόνι έφτιαχναν χιονάνθρωπους, έπεσαν, χτύπησαν, σηκώθηκαν μαζί, ζέσταιναν ο ένας τα παγωμένα χέρια του άλλου το καταχείμωνο και το καλοκαίρι έβρισκαν δροσερά μέρη για να γλυτώνουν τον καύσωνα, γεμίζοντας παγάκια το μοναδικό κόκκινο ποτήρι που μοιράζονταν.
Έβαζαν τέρμα τη μουσική στα διαλείμματα, πήγαιναν σε συναυλίες και διασκέδαζαν τον καημό τους με αγκαλιές και φιλιά και φώναζαν σε όλους, όσους προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν, πως αυτό το καράβι θα πετύχει! ...όταν όλοι πίστευαν πως θα βουλιάξει από το πρώτο του ταξίδι.
Μην υπολογίζοντας κανέναν, συνέχισαν τις εργασίες κατασκευής του με πάθος, ώσπου έφτασε ο περασμένος Αύγουστος να βάλει τέλος σε όλα τους τα σχέδια..
Τα πνεύματα οξύνθηκαν μεταξύ τους, διαφωνώντας για στοιχειώδη πράγματα που είχαν να κάνουν με την πορεία και την ασφάλεια αυτού του καραβιού στο μέλλον, ενώ στο μακρινό παρελθόν μόνο αυτό δεν τους ένοιαζε.
Ο ένας εκ των δύο αποστάτησε ξαφνικά από τις εργασίες κατασκευής του. Εγκατέλειψε τον άλλο δημιουργό μόνο, απαιτώντας την ανεξέλεγκτη προσωπική του ελευθερία, χωρίς να τον ενδιαφέρει πλέον η τύχη του πλοίου της “Αγάπης”.
Ο άλλος, νιώθοντας τόσο αδικημένος και προδομένος, προσπαθούσε επί ματαίω με χίλιους δυο τρόπους να πείσει, πως έπρεπε αυτό το καράβι να αποπλεύσει για το παρθενικό του ταξίδι, μεταφέροντας μέσα του την Αγάπη και την Ελπίδα σε άγνωστες και μακρινές θάλασσες, εφόσον ο προορισμός του ήταν το μόνο που δεν τους ένοιαζε. Κι έτσι το πλοίο αυτό δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί πότε μέχρι σήμερα.
Τα σχέδια και τα όνειρα δύο ερωτευμένων, ήταν μόνο ικανά για να ξεκινήσουν τις εργασίες κατασκευής του καραβιού, καταβάλλοντας πολύ κόπο, ώσπου το καραβάκι να απομείνει μισοτελειωμένο στην Αθήνα, με γραμμένο πάνω του το όνομα “Αγάπη”.
Τι τραγική ειρωνεία...!
Αναρωτιέμαι, μήπως θα έπρεπε απ’ την αρχή να έχει ονομαστεί “Αναισθησία” “Πλάνη” “Ανταρσία” “Εγκατάλειψη” “Σιχαμάρα” “Ψεύδος” “Ανημποριά” “Ανικανότητα” “Σταρχιδισμός” “Εγωισμός” “Περηφάνια” “Μικρότητα” ή έστω “Φυγόπονη” μιας και η καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε το όνομά του, τράπηκε σε φυγή....
γιώργος_κ[/B][/I] Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2011 | |