«o Αρχαίος Εχθρός..»

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>«o Αρχαίος Εχθρός..»</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>«o Αρχαίος Εχθρός..»</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> Ο Αρχαίος Εχθρός… Πόλεμοι, Κρίσεις, Αγορές, ΔΝΤια, μήπως είναι όλα «εκφράσεις» του..; </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
Βρίσκεται παντού.. Είναι ανάμεσά μας από τότε που οι Άνθρωποι τον εαυτό τους θυμούνται, και γραπτά μας έχουν αφήσει σαν μαρτυρίες…<br />
<br />
Μας ακολουθεί σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας έκφραση, σε κάθε σκέψη ακόμα..<br />
<br />
Κάθε πολιτισμός σ’ αυτόν αναφέρεται.. Με ονόματα διάφορα, κι ιστορίες που μπορεί σε λεπτομέρειες να διαφέρουν.. Μα τον γνωρίζουν.. Οι Σουμέριοι, οι Χαλδαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Βαβυλώνιοι, οι Ινδοί, οι Ισραηλίτες, οι Κινέζοι, οι Μάγιας, οι Σκανδιναβοί, οι λαοί των μεγάλων πεδιάδων (Εκείνοι που σαν Ινδιάνους γνωρίζουμε), οι Πέρσες , οι Άραβες.. Όλοι έχουν ιστορίες να πουν γι’ αυτόν.. Όπως μιλάνε για τον κατακλυσμό ή τους κατακλυσμούς..<br />
<br />
Ιστορίες σκοτεινές, μυστικές, μυητικές, άγνωστες, απλές, δυσνόητες, μα που όλες για πόλεμο μιλάνε.. Ιστορίες για τον πόλεμο που εκείνος εδώ έχει φέρει, και μέχρι τις μέρες μας συνεχίζεται.. Κι ίσως και να κορυφώνεται πλέον.. Και για τους υποταχτικούς του μιλάνε, και τους σε αυτόν υποταγμένους.. Που του έχουν παραδοθεί, και τη ζωή των άλλων (μια κι εκείνοι δε ζουν, μα απλά υπάρχουν), να διαφεντέψουν προσπαθούν…<br />
<br />
Τον βλέπει παντού κανείς, αν με τα μάτια του μυαλού, και της ψυχής, χωρίς παρωπίδες και ταμπελίτσες κοιτά…<br />
<br />
Εκεί που υπάρχει φτώχια και πείνα τον κοιτά να χαμογελά σαρδόνια.. Στα φανάρια, που παιδιά με ικεσία το χέρι απλώνουν.. Στα σπίτια εκείνα που η βία έχει γίνει ένα δεύτερο πετσί, και τα παιδιά κουρνιάζουν τρομαγμένα κάθε βράδυ στα κρεβάτια παρακαλώντας να σταματήσουν της μάνας οι φωνές και τ’ αναφιλητά..<br />
<br />
Στους δρόμους τον βλέπεις, μέσα σ’ άψυχα βλέμματα να τριγυρνά.. Στις Εθνικές να κάθετε δίπλα σε κουρασμένους φορτηγατζήδες, που τ’ αφεντικό πιέζει να δουλέψουνε απλήρωτες υπερωρίες και με κόπο τα μάτια ανοιχτά κρατάνε.. Στα δικαστήρια, αντάμα με ταλαιπωρημένους δικαστές που αποφάσεις ζωής έχουν να πάρουν και την αλήθεια απ’ το ψέμα να ξεχωρίσουν.. Και στα νοσοκομεία, στα κόκκινα απ’ την αϋπνία μάτια του γιατρού, που άλλον έναν άρρωστο να εξετάσει πρέπει, και τη ζωή του να σώσει αν μπορεί, κι ας τρέμουν τα χέρια απ’ της εφημερίας το ξενύχτι..<br />
<br />
Στις φτωχογειτονιές των παραγκουπόλεων του «τρίτου» όπως λένε κόσμου, τον βλέπεις, εκεί που τα παιδιά με τα σκυλιά για ένα ξεροκόμματο μαλώνουν.. Στους «μικρούς» καθημερινούς πολέμους με τ’ ανώνυμα θύματα και θύτες συχνάζει..<br />
<br />
Στους βομβαρδισμούς, που γίνονται από τους «μεγάλους», στου «καλού» τάχατες τ’ όνομα για να βρουν χημικά όπλα που ποτέ δεν υπήρχαν, όπως στο Ιράκ. Στις επιδρομές για να βρεθούν «τρομοκράτες» που κάνουν οι Ισραηλινοί στην Παλαιστίνοι, και καταλήγουν να σκοτώνονται παιδιά, να γκρεμίζουν νοσοκομεία και σχολεία, τον συναντάς..<br />
<br />
Στις διαδηλώσεις, εκεί που άοπλοι πολίτες κάθε ηλικίας, για το δίκιο τους φωνάζουν, αντιμέτωποι με πάνοπλους του συστήματος έμμισθους φρουρούς.. Αντιμέτωποι με τη βία και τα χημικά που τον καρκίνο στην ομίχλη τους έχουν, με τα γκλομπ που κόκκινη την άσφαλτο βάφουν, με τα όπλα που στη θήκη μένουν ακόμα, μα κάθε στιγμή είναι έτοιμα το θανατικό να σκορπίσουν.. Εκεί είναι και χαμογελά..<br />
<br />
Στα παγάκια και τις πλατείες, παρέα στους άστεγους κάνει και στα παιδιά που με νοθευμένα ναρκωτικά τις φλέβες τους καίνε, μπας και ξεχαστούν νομίζουν, μπας και του ξεφύγουν.. Μα αυτός είναι εκεί..<br />
<br />
Και στα πλουσιόσπιτα θα τον βρεις, σ’ όσα ρέει άφθονη η κόκα στα πάρτυ, μα και σ’ εκείνα τα «αξιοπρεπή» που οι «γονείς», ένα γεια τυπικό λεν στα παιδιά..<br />
<br />
Στις συσκέψεις των μεγαλοτραπεζιτών, που αποφασίζουνε ποια χώρα θα χτυπήσουνε, μετέχει, και χαίρεται σαν τους βλέπει μοναχά για νούμερα να νοιάζονται και όχι για ζωές που καταστρέφουν..<br />
<br />
Στις βουλές των κρατών όπου ξεπουλημένοι «του λαού εκπρόσωποι» τη χώρα τους πουλάνε, θα τον συναντήσεις.. Εκεί που η «πειθαρχεία η κομματική», έχει τις συνειδήσεις φιμώσει, με αντίτιμο άλλη μια θητεία, και κάποια «αργύρια»..<br />
<br />
Και τις στοές τις μασονικές, στις διάφορες τις λέσχες είναι συχνός θαμώνας, και όπου οι «αφέντες» το τι θα πει Ανθρωπιά έχουν ξεχάσει..<br />
<br />
Πολλοί λένε ότι είναι μαζί μας απ’ του Χρόνου την Αρχή.. Άλλοι πάλι ότι εμφανίστηκε αργότερα, στη μορφή που έχει σήμερα τουλάχιστο.. Όμως όλοι συμφωνούν πως μαζί μας είναι πλέον, σα σκοτεινός σύντροφος, που το  Φως κάμνει να ξεθωριάζει..<br />
<br />
Πολλά τα ονόματά του ανά τους αιώνες, πιότερες ακόμα οι εκδηλώσεις του.. Κι όπως έχουν πει όλοι οι μύστες, ο πόλεμος ενάντιά του, είναι ο πιο τρανός, ο πιο δύσκολος, μα κι ο πιο απαραίτητος, αν θέλουμε να γίνουμε αυτό για το οποίο ήρθαμε εδώ..<br />
<br />
Γιατί  αν δεν τον νικήσουμε, μέσα μας πρώτα, μόνο να υπάρχουμε θα μπορούμε.. Μια ύπαρξη που ίδια με τη σκλαβιά θα είναι.. Σαν αυτή που βλέπουμε σήμερα..<br />
<br />
Έρμαια των ευρών που μας δίνουν, των ΔΝΤιων που μας βάζουν, των «αφεντάδων» και λαμογιών που μας διαφεντεύουν, θα είμαστε.. Σκυμμένοι θα πορευόμαστε στις λεωφόρους που μας βάζουν τα τσιράκια του, αναζητώντας λίγο φως, σε ένα αδιέξοδο που δεν θα έχει διαφυγή.. Μέσα σε πόλεις – φυλακές που στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν, και εξόντωσης να γίνουν πάνε…<br />
<br />
Ο πιο μεγάλος Πόλεμος είναι αυτός που έχουμε να δώσουμε..<br />
<br />
Γιατί ο Εχθρός έχει μέσα μας, τα πλοκάμια του..<br />
<br />
Που αλυσίδες, φυλακές για το μυαλό και την Ψυχή μας φτιάχνουν, και μέσω αυτών μας ελέγχουν..<br />
<br />
Η πιο μεγάλη Μάχη ήταν πάντοτε αυτή..<br />
<br />
Με το πιο τρανό τρόπαιο..<br />
<br />
<br />
Η μάχη που χρειάζεται να δώσουμε..<br />
<br />
Ενάντια στο σκοτάδι που μέσα μας έχει σπείρει,<br />
<br />
Ενάντια στον,<br />
<br />
<br />
<br />
ΦΟΒΟ…<br />
<br />
<br />
Με τρόπαιο..<br />
<br />
Το «Να Θυμηθούμε»..<br />
<br />
Αυτό που ‘θένε να μας κάμουν να ξεχάσουμε..<br />
<br />
<br />
Πως είμαστε Άνθρωποι, που σημαίνει ψηλά να κοιτάξουμε ξανά, και το Φως μέσα μας να βρούμε, πέρα απ’ αγορές, «νόμους», «αφέντες» κι ευρά..<br />
<br />
Πέρα από Φόβους, κι αλυσίδες, να ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν..<br />
<br />
<br />
Παιδιά των Αστεριών,<br />
<br />
Όντα από<br />
<br />
Αγάπη και<br />
<br />
Φως<br />
<br />
Φτιαγμένα..<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2011</td><td valign=top></td></table><br />