Τώρα που έγινα φως

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA

Ας ζήσουμε ότι έχουμε χωρίς μιζέρια η αγάπη είναι φως.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τώρα που έγινα φως


Τώρα που έγινα φως και δεν είμαι πια κοντά σου..
έπαψες να ακούς τους κτύπους της καρδιάς μου
Δεν νοιώθεις το ποτάμι που κυλά στο στήθος μου.
δεν νοιώθεις τις φλέβες μου να ξεχειλίζουν καυτό αίμα.

Στρέψε στον ουρανό με μάτια και καρδιά ανοιχτά
ακολούθησε τον ήλιο, δες τον να ταξιδεύει με τα φτερά διάχυτο φως
ζέστανε το κορμί σου με τις ακτίνες του και νοιώσε την αγκαλιά μου.
Αφέσου στο θρόϊσμα των φύλλων να σου ψιθυρίσουν λόγια γλυκά ακατανόητα
άσε τα μαλλιά σου ανάκατα, όπως ανακατεύει τα φύλλα το βορριαδάκι.

Οσφρήσου τις μηλιές με τα ροδοκόκκινα μαγουλά τους
κλείσε στην αγκαλιά σου κάθε εικόνα που ζήσαμε κάθε τι που νοιώσαμε.
Άσε τη φαντασία σου να νοιώσει την καυτή μου ανάσα στον λαιμό σου.
κλείσε τα μάτια δες μεσα στο ολόγραμμα της σκέψης μου.

Άφησε το κορμί μου να ξαναζήσει, δώς μας μια ακόμα ευκαιρία,
αγάπησε ό,τι αγαπήσαμε και κάνε ότι δεν προλάβαμε.
Θάμαι εκεί θα σε βλέπω
θα αναπληρώνω το χαμένο μας χρόνο.
Σ΄άγαπώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2011