Ο Εγγονός του «δικτάτορα της Φούστας»

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο Εγγονός του «δικτάτορα της Φούστας»</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο Εγγονός του «δικτάτορα της Φούστας»</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> Ή αλλιώς «Ο επίγονος του Προδότη, και ανόητου, το ίδιο επέλεξε να γίνει..». Σαν τον «Θεόδωρο», εγγονό του Πάγκαλου του Α’..  </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>«Όταν κάποιος τη Δημοκρατία καταλύει για να εγκαθιδρύσει ένα δικτατορικό και αυταρχικό καθεστώς, για όφελος του ιδίου ή των εντολοδόχων του, Εθνική Προδοσία διαπράττει..»<br />
<br />
Στην εποχή του Πάγκαλου ήταν μακριές οι φούστες (και κοντές οι μνήμες)<br />
<br />
1925.. Ελλάδα.. Μια χώρα ρημαγμένη από τις «φωτισμένες αποφάσεις» τις «ηγεσίας» της… Κομματιασμένη από το διχασμό.. Με τους ξένους «φίλους» της να ορμάνε σαν όρνια, σαν ύαινες να κατασπαράξουν ότι έχει απομείνει..<br />
<br />
Κι εκεί μες την καταχνιά, αναδύεται ένας «σωτήρας»..! Ω τι θαύμα σαν «από μηχανής φωστήρας».. Ή μήπως όχι..;<br />
<br />
Για να δούμε:<br />
<br />
«Σαν σήμερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1925, ο Θεόδωρος Πάγκαλος διαλύει τη Βουλή, επειδή «είχε εκπέσει στη συνείδηση του έθνους», αρχίζοντας «την εποχή του Πάγκαλου». Διαβάζοντας το βιογραφικό του δικτάτορα στο sansimera και στο wikipedia βρίσκουμε ενδιαφέροντα αποσπάσματα που μπορούν να δώσουν μια ψυχολογικής φύσης ερμηνεία για το ποιόν του σημερινού αντιπροέδρου μας αλλά και να επαληθεύσουν τη ρήση του Μαρξ περί γεγονότων και προσωπικοτήτων της ιστορίας που επανεμφανίζονται ως φάρσα. (Αν και τα γεγονότα που ζούμε επ’ ουδενί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως φάρσα, ο χαρακτήρας του αντρός κάλλιστα θα μπορούσε να είναι βγαλμένος από φαρσοκωμωδία):<br />
<br />
(Τουλάχιστον ο παππούς ήξερε να πολεμά.. Σε αντίθεση με το «δικό μας», που «τα κάνε» πάνω του στα Ίμια κι όχι μόνο..)<br />
<br />
“Σχεδόν αμέσως άρχισαν οι διώξεις όσων αμφισβητούσαν την εξουσία του. Το νεοσύστατο, τότε, ΚΚΕ μπήκε από τους πρώτους στο στόχαστρο, όπως και το παλιό του αφεντικό, ο στρατηγός Πλαστήρας. Ο Τύπος τέθηκε υπό αυστηρό καθεστώς λογοκρισίας και δημοσιογράφοι οδηγήθηκαν στη φυλακή.»<br />
<br />
Καλά μέχρι εδώ, μια και τα ίδια κάνει κάθε αυτροπρόσκλητος «σωτήρας», μια και νομίζει ότι ελέω θεού κυβερνά, τρομάρα του.. Αλλά έχει και συνέχεια..:<br />
<br />
«Ψηφίστηκε μια σειρά από καταπιεστικούς νόμους, με χαρακτηριστικότερη τη διάταξη που προέβλεπε ότι το μήκος της φούστας των γυναικών δεν επιτρεπόταν να ξεπερνά τους 30 πόντους από το έδαφος.» <br />
<br />
Μάλιστα και σωτήρας και αυνανιστής.. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς κάποιον, που βγάζει νόμο για να μη φαίνεται ο «ποδαστράγαλος» των κορασίδων..; Γιατί να το κάνει, αν δεν μαζεύει «υλικό για το σπίτι», το οποίο και ανάλογα αξιοποιεί..;<br />
<br />
Μεγάλος «άνδρας», και πολύ ενεργητικός κατ’ ιδίαν λοιπόν.. Αφού τον νοιάζει τόσο το φουστάνι.. Καλά, φαντάζομαι να βγάζαν κάτι τέτοιο και τώρα, και τους ΜΑΤατζίδες, με πλήρη εξάρτηση, αλλά με μεζούρα αντί για γκομπ, να τρέχουν πίσω από τις κοπέλες για να μετράνε τις αποστάσεις της φούστας από το έδαφος.. <br />
<br />
Γελοίο μεν, μπορεί να τους άρεσε δε, μια και μονάχα για να τα βάζουν με κοπέλες φοιτητές και συνταξιούχους είναι τα «προστατάκια του πολίτη».. Ειδικά αν θυμηθούμε τι έπαθαν από τους λιμενεργάτες του ΠΑΜΕ στο λιμάνι του Πειραιά το καλοκαίρι.. (Όχι ότι τρελαίνομαι με το ΠΑΜΕ, αλλά δείχνει τι μπορεί να κάνουν κάποιοι αποφασισμένοι άντρες στου συστήματος τα πληρωμένα οργανάκια.. Μπορεί κανείς να το ψάξει πολύ εύκολα στο ιντερνέτ, κι έχει ενδιαφέρον, μια και κανένα χουντοκάναλο δεν το ανέφερε..)<br />
<br />
Αλλά στο θέμα μας να επανέλθουμε… <br />
<br />
«Ο στρατηγός μπορεί να ήταν ένας άριστα καταρτισμένος αξιωματικός και ικανότατος επιτελής, αλλά υπήρξε ακραίος και οξύς στις ενέργειές του, παρασυρόμενος από την έντονη ιδιοσυγκρασία του..<br />
Ο Πάγκαλος έδειξε αξιοσημείωτη πολιτική και διπλωματική ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της εξουσίας του.<br />
<br />
Δυο λέξεις μόνο: Ίμια και Οτσαλάν.»<br />
<br />
Τολμάει να λέει μετά απ’ αυτά ο εγγονός του «Δικτάτορα της Φούστας»: «Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί.».<br />
<br />
 Λες και είναι α-κόπριτος ο κοπρίτης που τον έβαλε στη θέση αυτή, μοναχά για να τον έχει δεμένο και ψήφους να πάρει..!<br />
<br />
Μάλλον εδώ χρειάζεται μια μικρή διόρθωση η ρήση του Θεόδωρου του Β’..: «Ο εγγονός του κοπρίτη, που μπαίνει στο Δημόσιο, παραμένει κοπρίτης μια ζωή»<br />
<br />
Κι ας δούμε και την ιστορική συνέχεια του παππού Πάγκαλου..<br />
<br />
«Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με την ουσιαστική κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και την κακή κατάσταση της οικονομίας. Τα σφάλματα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η εσωτερική κακοδιοίκηση και οι ποικίλες ατασθαλίες από το περιβάλλον του δικτάτορα, όπως και η στροφή του στον αντιβενιζελικό κόσμο, σφράγισαν την τύχη του καθεστώτος.»<br />
<br />
Και βέβαια το ξεπούλημα, από τότε υπήρχε.. Σαν να είναι στα γονίδια ένα πράγμα…:<br />
<br />
«Στα μέσα της δεκαετίας του ’20, η ελληνική οικονομία παρουσίαζε μια σειρά προβλημάτων, όπως αυτό της έλλειψης διαθέσιμων κεφαλαίων και επενδύσεων και του επιβαρυμένου εμπορικού ισοζυγίου. Oι δομικές αυτές αδυναμίες στο οικονομικό και δημοσιονομικό πεδίο αφενός υπονόμευαν την κοινοβουλευτική σταθερότητα, αφετέρου ενίσχυαν την ανάμιξη ξένων δυνάμεων (Bρετανία) στις πολιτικές και στρατηγικές επιλογές της χώρας. Tο καθεστώς του Πάγκαλου επέλεξε να συνάψει ένα εσωτερικό δάνειο, με την επιβολή σε όλους τους καταναλωτές έμμεσης φορολογίας. <br />
<br />
Tο μέτρο συνοδευόταν από παράλληλες περικοπές των κρατικών δαπανών, με την εξαίρεση της αγοράς πολεμικού υλικού. Tο γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από την συγκυρία του 1925-26 είναι ότι η δικτατορία συνέχισε ουσιαστικά την πολιτική των προκατόχων της. <br />
<br />
O κρατικός παρεμβατισμός έτεινε να ενισχύει τον ιδιωτικό τομέα με νομισματικά μέσα αλλά και με αντιδημοτικά νομοθετήματα, όπως οι απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων και οι περικοπές μισθών. H σταθερά πιεστική ανάγκη του κράτους να μειώσει τα ελλείμματα, σε συνδυασμό με το χαμηλό βαθμό επενδύσεων, απέκλεισαν τις δυνατότητες του δημοσίου να διαμορφώσει μακροπρόθεσμους αναπτυξιακούς στόχους και προγράμματα.»<br />
<br />
Τα ίδια ξεπουλήματα με τα τωρινά έκαμνε ο Παππούλης λοιπόν.. Σαν να επαναλαμβάνεται η ιστορία ένα πράγμα.. Άραγε θα Θυμηθούμε κάποτε..;<br />
<br />
«Η τύχη του σημερινού καθεστώτος δεν ξέρουμε ποια θα είναι, αλλά όλοι οι παραπάνω λόγοι για να έχει το ίδιο τέλος υπάρχουν. (Το κυνήγι δημοσίων υπαλλήλων φαίνεται ότι είναι το οικογενειακό σπορ των Παγκαλαίων…)»<br />
<br />
Και το τέλος ποιο ήταν άραγε για τον παππού – προδότη..;<br />
<br />
«Στις 16 Μαΐου του 1929 συνελήφθη πάλι για τα αδικήματα της δικτατορίας. Στη συνέχεια αποφυλακίστηκε με εγγύηση και στις 17 Μαρτίου του 1930 προσήχθη σε δίκη ενώπιον τριαντακονταμελούς επιτροπής της Γερουσίας με βάση τον νόμο περί ευθύνης υπουργών με την κατηγορία της απιστίας για το σκάνδαλο του καζίνο της Ελευσίνας. <br />
<br />
Η κατηγορία αφορούσε την εκχώρηση άδειας λειτουργίας καζίνο στην Ελευσίνα σε φίλα προσκείμενο επιχειρηματία έναντι χαμηλότερου αντιτίμου από ό,τι προσέφερε ο πλειοδότης. <br />
<br />
Τελικά καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων»<br />
<br />
Τελικά τότε, μια και δεν είχε ψηφιστεί ο «νόμος» περί ευθύνης – ανευθυνότητας, υπουργών, τον παππούλη τον καταδίκασαν, έστω και για τους τύπους..<br />
 <br />
Χρειάζεται επίσης να θυμηθούμε και τα εξής: «ο παππούς του υπήρξε ο άνθρωπος που μαζί με τον Στυλιανό Γονατά είχαν την ιδέα ίδρυσης των Ταγμάτων Ασφαλείας. Δεξί χέρι της κυβέρνησης Ράλλη (εξάλλου εκείνος μεσολάβησε στους Γερμανούς ώστε ο Ράλλης να αναλάβει την πρωθυπουργία).Όλες οι αντικατοχικές διαδηλώσεις δονούνταν από συνθήματα εναντίον του παππού. Στην απελευθέρωση προσήχθη ενώπιον του δικαστηρίου δοσίλογων.»<br />
<br />
Δεν μπορεί να ξέρει κανείς μας τι θα γίνει με τους Προδότες τούτους που μας κυβερνάνε.. <br />
<br />
Δείχνουν να καταφέρνουν να περάσουν ότι οι εργοδότες τους λεν, και βάζουνε τον κάθε Πάγκαλο μπροστά να έχει το ρόλο του.. Το ρόλο του λαγού, ή μάλλον του γουρουνιού λόγω μεγέθους είναι το σωστότερο, που πετά τις λάσπες, και εμείς κοιτάμε να τις καθαρίσουμε, κι όχι τα άλλα τρωκτικά που τα σωθικά της χώρας ροκανίζουν..<br />
<br />
Δείχνουν να κερδίζουν, μια και όλοι αποχαυνωμένοι φαινόμαστε..<br />
<br />
Αλλά..<br />
<br />
Πλέον, αρχίζει να χάνεται εκείνο στο οποίο βασίζονταν..<br />
<br />
Η διχόνοια, η κομματική, η χρωματιστή, η ανόητη, στην οποία μας είχαν βάλει.. <br />
<br />
Το δείχνει η αποχή, η απαξίωση, το φτύσιμο και το ξύλο που τρώνε κάθε φορά που στο δρόμο βγαίνουν..<br />
<br />
Σ’ αυτό βασιζόταν και προσπαθούσαν να μας κάμουν να έχουμε, γιατί όποτε ενωνόμαστε, με το 1940 σαν πιο πρόσφατο παράδειγμα τους, τον κάθε φασίστα – δικτάτορα και τύραννο, στη Θάλασσα πετάμε.. Και το φοβούνται αυτό.. <br />
<br />
Γι’ αυτό ίσως και χρειάζεται να το κάνουμε..<br />
<br />
Την ομόνοια να βρούμε,<br />
<br />
Το Φόβο να διώξουμε, και <br />
<br />
«Να Θυμηθούμε»..<br />
<br />
Για να μπορέσουμε να δράσουμε..<br />
<br />
Με τον τρόπο που τρέμουν…<br />
<br />
ΕΝΩΜΕΝΟΙ…! <br />
<br />
Short Link: http://wp.me/pPn6Y-2Ac<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2011</td><td valign=top></td></table><br />