Το φτερωτό δελφίνι των ονείρων

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Ζήλεψα απ' τον Πίπη -γεια σου, Σπυράκο!- κι είπα να ξεθάψω ένα παλιό, παιδικό παιχνίδι μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σκανταλιάρικό μου το δελφίνι
γαλήνη απόψε νά ’βρω δε μ’ αφήνει.
Με το φανταχτερό που παίζει τόπι,
γυρεύει να το πάρω στο κατόπι.

Καβάλα πάνω στη στιλπνή του ράχη
−που κι άλλοι ανθρώποι χάιδεψαν, μονάχοι−
το ταπεινό θ’ αφήσουμ' ακρογιάλι
για μι’ αμμουδιά που καρτερεί, μεγάλη.

Ευλογημένη θα ’ν’ εκείν’ η ώρα,
σαν θα μας φέρνει τ’ ακριβά του δώρα
ο ήλιος με την πάχνη που θα σμίγει
στου ονείρου τ’ ασυμβίβαστο κυνήγι.

Μελαχρινές θα μας σκεπάζουν μέρες
και, τις νυχτιές, του φεγγαριού βεγγέρες.
Κι η αύρα θα μας στέλνει, πριν να γείρει,
κανένα ξεχασμένο τρεχαντήρι.

(Προς το δελφίνι...)

Του γέλιου σου το λαμπερό σινιάλο
θα σταματά του πέλαγου τον σάλο.
Θα τρέμ’ η τρικυμία στο χορό σου,
σαν θα μου γνέφεις: «Πιο γερά γαντζώσου!».

Μα της αυγής τ’ ωχρό πριν σπάσει ρόδι,
μ’ ορμή πυρετική και χειμαρρώδη,
αφού με σπείρεις στο χρυσό νησί σου,
ξανά στα παιχνιδίσματα χαρίσου!

Της θάλασσας στολίδι και καμάρι,
που θάματα σκορπάς, τριγύρω, σμάρι,
συμπάθα με που σου ζητώ ρεγάλο
στους ώμους μου κι εγώ φτερά να βγάλω!

Καθώς θα σκίζεις την υγρή σου στράτα,
στο νου σου ετούτη την ευχή μου κράτα:
στα μάγια του θαλασσινού σου κόσμου,
ας μείνεις, δελφινάκι, ξεναγός μου!

Στη χούφτα μου μονάχ’, αν θέλεις, σκύψε
και το μικρό σου τόπι μέσα κρύψε,
να το ’χω φυλαχτό και να θυμάμαι
να σε προσμένω μόλις θα κοιμάμαι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2005