Η Σεληνη Με Ενα Φως

Δημιουργός: Valeria Iliadou, Valeria Iliadou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να γεμίζει και ν’ αδειάζει η σελήνη
Μ’ ένα φως κι ένα σκοτάδι
Στο κάθε πράσινο ενός φύλλου που γεννιέται
Ως το απλησίαστο του χρόνου
Που γίνεται ατμός.

Σαν τις σκιές που απλώνονται
Σε κάθε βήμα
Και γλιστρούν απ’ το παράθυρο
Ν’ αγγίξουν το όνειρο σου
Σαν εικόνες στα άστρα κρυμμένες και έτοιμες με μια αστραπή
Μια αφορμή
Να ξεχυθούν στα πέρατα της μοναξιάς.
Σαν ασπίδες που αντανακλούν
Τ’ αγκάλιασμα
Το χάδι
Το φιλί.

Θέλω να πω για τα «πως» και τα «γιατί»
Που στης καρδιάς μας τις χορδές
Γίναν φωτιές
Πύρινες σφαίρες που αχνίζουν
Ακολουθώντας του ανέμου τη διάφανη βοή.

Πια του Ορφέα οι χαρακιές και τα σημάδια
Γίναν οι ρίζες που τον Όλυμπο βαστούν
Και πάντα σαν σε άδεια γιορτή
Ο νους σου θα υμνεί
Μια λύρα
Που ταξίδεψε τη μουσική μες τις στοές του κόσμου.

Γιατί το μεγαλείο της συνέχειας και του αναπάντεχου
Δε μπορεί να μετρηθεί
Όσες ευχές και αν σου δώσει το λυχνάρι.
Το ξέρεις πια πώς να ζητήσεις δε μπορείς αυτό που θες
Μήτε κι αυτό που ζήτησες θ’ αντέξεις ν’ αγαπήσεις.

Κι αν ο κόσμος μας χωρίζεται στα δυο
Το δικό σου μισό, ποιο μισό θα βρει να συμπληρώσει;
Σ’ ένα κεραυνό θολών ονείρων να ζεις και να πορεύεσαι
Καθώς θα γεμίζει και θ’ αδειάζει η σελήνη,
Σ’ ένα ποταμό επιστροφών να κλαις και να ξεχνάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2011