προφάσεις

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ολάκερος ο κόσμος λες κι ήταν δικός σου
κι όριζες πότε θα ανατείλει το φεγγάρι
πότε θα γίνει ξάστερος ο ουρανός σου
και πότε η αυγή τα μάτια σου θα συνεπάρει

ακμή της νιότης, ήσουν στα δεκαεννιά σου,
σπίθιζε μέσα η ζωή στα δυο σου μάτια
δροσιά στα χείλη, στα μαλλιά στα μάγουλά σου
κράταες στα χέρια σου απ’ τον ήλιο δυο κομμάτια

χρόνια από τότε σαν να πέρασαν χιλιάδες
κι ας προφασίζεσαι, ο καιρός δε σε παλιώνει
μέσα σου ξέρεις πως περνάς τις συμπληγάδες
πως η ερημιά τρώγοντας σάρκες μεγαλώνει

λες ανατράφηκες με περηφάνιας γάλα
και πως για τίποτα δεν έχεις μετανιώσει
πλασμένος τάχα ήσουν για πράγματα μεγάλα
προτού τον ίδιο τον εαυτό σου να προδώσεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2011