Πιασμένος στη λέξη

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

http://www.youtube.com/watch?v=hBY4pKP4oBo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς να ζήσω απλά, πώς να ξεχάσω το πέταγμα στο βαθύ φαράγγι
θέλω να φύγω απ' το σώμα πιασμένος στη λέξη
ν' αναπνεύσω για λίγο τον αέρα από τα κοντινά βουνά
ας μείνει μονάχα η λέξη κι οι σκέψεις ας φύγουν μακριά
με το ποδοβολητό του αλόγου να μην τις ακούω πια
τώρα το μπλε τυλίγει τη ζωή μου
και έρωτας μετανιωμένος που μερώνει
απόψε αφήνω τα χαμηλά λιβάδια
δεν έχω πια τοίχος να υψώνει.

Σηκώνω το βλέμμα λίγα μέτρα πιο κει
την ψυχή κυνηγά μια μορφή κι υποφέρει
στην απέναντι όχθη αν φτάσει το βέλος
θα είναι βέλος θεού ή γυναίκας το θείο το χέρι
στου βιολιού την τόση απονιά η ορμή μου ξαποσταίνει
τα γυμνά της τα χέρια θα αγγίξω μ’ έναν ύμνο μισό
το μισό μου μαρτύριο τις νύχτες γυρεύει
το άγιο βιβλίο θα δίνεται εκεί χέρι με χέρι
με τα ακροδάκτυλα στης σιωπής της την κόχη
και το χειμώνα με συγνώμες αγγίζει τη γη και με όχι
κι έπειτα πάλι σαν τέλος μ' ανταμώνει
είναι ψέμα πως εγώ διατάζω εδώ
εδώ η ψυχή υποφέρει
θα σηκωθώ όταν θα βρω το μερτικό μου.

Δοσμένη κρυφά στην ομίχλη
έναν λαό που σέρνεται σηκώνει
η συγνώμη αυτή δε θα χαθεί
στο μέταλλο, την πέτρα, τη σκόνη
εδώ δεν αντέχει κανείς μονάχα εκείνος που σ' έχει
μονάχα ιππότες αντέχουν εδώ
με του δισκοπότηρου το κόκκινο μαντήλι
κι η στιγμή μοναχη κι αυτή ίσως λίγο ν' αντέχει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2011