Η Ανεράδα των πολλών

Δημιουργός: poetryf

Στη Μ. που το ενέπνευσε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζεις σ’ ένα κήπο κρεμαστό
θεριεύεις μες στα αγκάθια.
Κι έναν Χριστό, μικρό Χριστό
ξελόγιασες με πάθια.
Δυο ‘ν’ του μιλάς με προσευχές
την Τρίτη, σα Σαλώμη
των μοιχαλίδων το χορό
σέρνεις δίχα συγνώμη.

Κι από πηγές που είναι πληγές
βοτάνια δοκιμάζεις.
Βασκαίνεις πριν το λυκαυγές
και τον αποθαυμάζεις.
Τη μια του λες για τ’ άγιο φως
την άλλη για σκοτάδι.
Και τον ποτίζεις ένα βιος
που ‘χει τον πόνο, χάδι.

Μες στην πυκνήν, πηκτήν αχλή
μισή οργιά η μορφή σου.
Να’ ξερες μόνο το φιλί
γι’ αυτόν που’ ναι μαζί σου.
Να τον μεθάς στις φυλλωσιές
να μην τονε προδίνεις.
Μα είσαι Ανεράδα των πολλών
και φάντασμα της δίνης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2011