Στον Κοσμο Τουτο

Δημιουργός: Valeria Iliadou, Valeria Iliadou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της ιστορίας η βάρκα άραξε
Σε βράχους γυμνούς μιλώντας με Θεούς
Μες στης σιωπής την αγιοσύνη
Εγκατέλειψε.
Στον κόσμο τούτο τον φθαρτό
Τον άφταστο
Ανυπεράσπιστος αφέθηκες
Με εύθραυστες συμπόνοιες
Πάλεψες και βγήκες νικητής ή ηττημένος.
Να έχει άραγε τόσο σημασία;
Με αναπνοές τους στίχους θωπεύεις
Σε ξένα χώματα κοιμάσαι
Ενώ η ψυχή σου καρτερά
Στρώματα χρυσά, κεντημένα από σύννεφο μαξιλάρια
Να χουν του ουρανού τη γεύση.
Ακολουθείς εικόνες ξεχασμένες
Μόνο που είναι ακόμα νωπές
Μόνο που έχουν ακόμα χρώμα
Άδεια ψυχή σε ξένο σώμα
Φωνές του κόσμου δυνατές.
Τόσα τα βλέμματα κι οι υποσχέσεις
Όσες και οι ευχές που σπαταλάς
Σαν ακροβάτης σε σχοινί κομμένο
Βιάζεσαι τάχα να περάσεις το κενό
Μα το κενό σε προσπερνά
Αγέρωχο και Άπονο.
Κι ύστερα θες να θυμηθείς
Τις χίμαιρες που φτιάξαν τ' όνομά σου
Τη σκιά σου
Πίσω από παράθυρα χαζεύεις να περνά.
Στον κόσμο τούτο τον σιωπηλό
Να τραγουδάς με τη φωνή σου
Καρτερώντας τα χαράματα
Με ηχώ τρομαγμένη
Με ηχώ σιωπηλή, θυμωμένη.
Να ξεσκεπάσεις όσα με κόπο αγάπησες
Να τα κοιτάξεις κατάματα.
Τα παραμύθια τη ζωή την κλέψανε
Και ήρωες με άσπρα χέρια
Πάλεψανε για 'σένα κάτω από έναστρους ουρανούς.
Την απεραντοσύνη του κόσμου επέλεξες
Και ήρθες
Καθώς ξέχασες πως ο ουρανός
Έχει κι αυτός τη στάση του.
Κι έτσι ο Καιρός σε απάλλαξε από το ταξίδι.
Γλίτωσες το ακριβό εισιτήριο
Το άβολο κάθισμα του τρένου
Και ξαπόστασες στην άκρη σου
Ακούραστα, σχεδόν με σιγουριά.
Θεοί, Παράδεισοι κι ιππότες
Σε κοιτούν να περπατάς
Τα ερείπια να μαστιγώνεις
Με δρασκελιές άνισες.
Μην τις μαλώνεις τις εικόνες του κόσμου,
Δεν φταίνε που είναι τόσο λίγες.
Στέρεψαν κι αυτές σε χούφτες δάκρυα
Που κύλησαν από τα δικά σου μάγουλα.
Κι αυτό το άπιαστο που θα 'ρθει ως όνειρο αγνό
Να συντροφεύσει τις λέξεις που δεν είπες,
Δεν είναι του κόσμου τούτου δημιούργημα.
Είναι η φωνή που τρέμει
Που χάνεται
Όσο αφήνεις την απόσταση να μεγαλώνει,
Όσο τα μάτια έχεις καρφωμένα
Προς τα κάτω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2011