Αυτά τα λίγα

Δημιουργός: La Petite, ΧΙΩΤΗ ΣΩΤ. ΕΙΡΗΝΗ

Οδυνηρές σκέψεις παρασκευή βράδυ... ξημερώματα Σαββάτου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ...

Καλά που υπάρχει και ετούτο το σάιτ και ξεσπάμε κάπου κάπου....


Ποιες λέξεις αντέχουν για να περιγράψουν τη μοναξιά?
την απόγνωση?
ποιοι στίχοι είναι ικανοί να μιλήσουν για την απελπισία? την οδύνη?
για το πλάκωμα στο στήθος που δεν σ΄ αφήνει να πάρεις ανάσα, την ώρα που οι άλλοι γύρω σου είναι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι?
για τη θλίψη να ξυπνάς το πρωί και να μην υπάρχεις εσύ δίπλα μου να μου πεις καλημέρα... κι ένα σ' αγαπώ....
ποια λόγια ποιες σκέψεις είναι αρκετά για να μιλήσουν για όλα αυτά? αναρωτιέμαι αν μ' έχεις ξεχάσει ήδη.. ψάχνω μέσα στα λιγοστά σου λόγια ένα κομμάτι μάταιης ελπίδας.. αν και βαθειά μέσα μου νιώθω..και βλέπω στα σημάδια γύρω μου... ότι η ψυχή σου είναι πάντα εδώ... κι αναρωτιέμαι.... ποια ύπουλη μοίρα μας έπαιξε ένα τόσο άσχημο παιχνίδι... προσπαθεί να το χωρέσει το μυαλό μου χωρίς να το καταφέρνει... πως εμείς οι δυο που είμαστε ένα... θα είμαστε για πάντα τόσο μακριά ο ένας απ' τον άλλο... δάκρυα αναβλύζουν απ' τα μάτια μου... ο πόνος γίνεται ανυπόφορος ώρες.. ώρες... ο κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό και με πνίγει... το κεφάλι πάει να σπάσει.. κι αυτή η ανυπόφορη σιωπή.... καλύπτει τα πάντα γύρω μου... σαν ομίχλη..... η κάθε μου μέρα είναι άγευστη... κι ανούσια... κι ας κάνω πως ξεχνιέμαι σε μια μίζερη καθημερινότητα... αυτά τα λίγα γράφω απόψε προσπαθώντας να συνειδητοποίησω το μάταιο της υπόθεσης... ότι μου 'ρχεται δηλαδή.... προσπαθώντας να πάρω μιαν ανάσα... κι ύστερα άλλη μια.. με δυσκολία... θα κλείσω τώρα τα κιτάπια μου και θα κοιμηθώ... προσπαθώντας να ξεχαστώ στο ύπνο μου.... μακάρι να μην ξυπνούσα κάθε πρωί... αφού εσύ δεν ξυπνάς εδώ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2011