Μιλώ στη σκιά σου

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακόμα κυνηγάω τη σκιά σου
και άνευ λόγου
μαρκάρω με τα δάχτυλα το ανέφικτο.
Ένα τζάμι ο κόσμος βρεμένο,
το βλέμμα μου πέφτει σαν στάλα.
Απαγμένο παιδί μιας Ναϊάδας
την ώρα που ξεψύχησε, η αγάπη.
Τα πάντα είναι φως όταν λείπεις.
Τη νύχτα κλείνω ένα φεγγάρι καταβύθιστο
μες στο κρεβάτι που μεγάλωσε η μορφή σου
κι αποκοιμιέμαι με τη σκέψη πως σε έχω.
Πικρό τραγούδι η αλήθεια μα το αντέχει η φωνή μου
κάθε που καταπιάνεται να ορίσει τον ορίζοντα του υπάρχω.
Και σε κρατάω ως το χάραμα
και σε κοιμίζω
στη σκοπιά του αυγερινού, να μη μου σπάσεις.
Μια χαραυγή πιο σκοτεινή κι από τη νύχτα.
Τρέχω λοιπόν για να σε φτάσω ένα βήμα
να σου μιλήσω για τη βέβαιη μοναξιά μου
διαρρηγνύοντας τους κώδικες των πιθανοτήτων.
Κι όταν το χέρι μου απλώνω να σ’ αγγίξω
μπαίνεις στα έγκατα ενός ανύπαρκτου καθρέφτη
σαν ξεχασμένο είδωλο στις κόγχες του ανέμου.
Αυτό το ταξίδι αγάπη μου, ήταν για εμένα μοναχά
και τη σκιά σου. Κοιμήσου τώρα να χορτάσεις ουρανό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2011