Έδειχνα βράχος

Δημιουργός: poet1971, ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

27/12/2010 Α΄ ΈΠΑΙΝΟΣ (11ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποίησης)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΔΕΙΧΝΑ ΒΡΑΧΟΣ

Ποιο μολύβι να σβήσει τη γραμμή μου.
πόσο μελάνι τη ζωή μου να σκεπάσει,
έντονο σαν το παρελθόν, σκούρο σαν τα πρωινά!

…Πήγα κόντρα, μα τα βλέφαρα ‘κλείσαν.
Από κούραση, θυμό, δεν ξέρω!
Αυτό που ξέρω είναι ότι κοιμόμουν βαριά.
Πήρε το μυαλό την ψυχή, σχεδόν ληστέψανε μαζί το σώμα
και μ’ έφεραν και ξάπλωσα δίπλα σου.
Τα μάτια σου τρεμόπαιξαν.
Ήσουν τόσο όμορφη! Αλήθεια,
φόβο ένοιωσες ή αγαλλίαση;

Καθώς κρατούσα κάτι απ τη ζωή,
ένοιωσα να με πλημυρίζει φως.
με γελάει η σκέψη μου ή υπάρχεις;
Τα ονόματα που δοκίμασα να φωνάξω,
σκάλωναν σε παράξενους διαδρόμους στο μυαλό!
Τα οράματα γλιστρούσαν από σκέψη σε σκέψη
σαν λυπημένα μάτια που καρτερούν να κλάψουν…

Έπρεπε να αποχαιρετίσω κάτι απ’ τα χτές.
Μια ψυχή έπρεπε ν΄ αφήσω να αιωρείται στις πέτρες,
στον έρωτα έπρεπε να δείξω το σκληρό μου πρόσωπο,
στο έπρεπε, να καταθέσω την τελευταία πληγή!
Τα μισόκλειστα μάτια, διώξαν την ευαισθησία
τα κρύα χάδια, χάραξαν το σώμα σου
τα λίγα λόγια, πόνεσαν το βλέμμα σου
και αφού σ΄ άφησα, έπεφτες στο κενό
και έσπασες πάνω μου, γιατί έδειχνα βράχος.

ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργίου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΠΕΡΗΦΗΜΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ" Copyright® 2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2011