Δυο ξένοι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Δυο ξένοι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Δυο ξένοι</b><p>Δημιουργός: Γιώργος_Κ, <i>Γιώργος Σ. Κόκκινος</i><p><i> γράφτηκε παλαιότερα, μα είναι η καλύτερη ευκαιρία να ειπωθεί...! (πες μου ότι γελάς ακόμα με το Ice Crushed, στριμμένο!)</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[I][B]Δυο Ξένοι<br />
<br />
~~<br />
<br />
Άνοιξα το αδειανό κουτάκι των αναμνήσεων. <br />
Το καθάρισα απ’ τη σκόνη που ‘χε πιάσει τόσους μήνες με το swiffer κι άρχισα να το γεμίζω μ’ αντικείμενα που πέφτανε πρώτα στο μάτι μου. Άκου λοιπόν...<br />
Ένα ροζ, απ’ τα δύο που μου ‘χες χαρίσει, πιαστράκι για τα μαλλιά<br />
Ένα αποξηραμένο πια τριαντάφυλλο που δε θυμάμαι πως παράπεσε στα χέρια μου<br />
Μια μεγάλη ξυλομπογιά που μοιάζει με δεντράκι<br />
Ένα πατημένο κουκουνάρι, για να θυμάμαι πως μου είπες ένα ερωτευμένο απόγευμα που έδυε ο ήλιος, ότι σε τρία χρόνια θέλεις να σε ξαναπάω εκεί που το βρήκαμε<br />
Το ερωτικό σου γράμμα του Καλοκαιριού που ανακάλυψα προσφάτως και τυχαία, όπου έγραφες “μακάρι τα τρία χρόνια μας να γίνουν έξι και τα έξι δεκατρία...”<br />
για να μου πεις λίγο καιρό μετά “άντε γαμήσου ρε μαλάκα...!” (sic)<br />
“..αρκεί σαν κόκκινο τριαντάφυλλο να με κρατάς στα δυο σου χέρια” ..θυμήσου!<br />
<br />
Το κόκκινο ξυπνητήρι σου παραμένει ακόμα σταματημένο στο [B]παρελθόν[/B] (όπως την ομώνυμη ταβέρνα!)<br />
Στη ζωγραφιά σου, δύει ο ήλιος, στο ηλιοβασίλεμα του ερωτευμένου ζευγαριού που απεικονίζει κι ας μου έκανες απρόσωπα την αφιέρωση ...<br />
Το βιβλίο “Le Tourbillion” που πήραμε στο παζάρι του βιβλίου στο Πανεπιστήμιο (λίγο μετά την έξοδό μας από εκεί σφαχτήκαμε και πάλι αν θυμάσαι...)<br />
<br />
Το κινητό σου με το πορτοκαλί χρώμα λειτουργεί ακόμα ξέρεις <br />
...αν και κλειστό μόνιμα πια...<br />
Μια κρέμα για το πρόσωπό μου ...Γαλλική. Δεν την πέταξα...<br />
ούτε και τα μικρούλικα σαμπουάν μαλλιών της ελιάς που μου χάρισες.<br />
Τα εισιτήρια της συναυλίας του Βασίλη πρέπει να είναι στα χέρια σου ..καθώς και η ακτινογραφία που βγάλαμε στο “Σωτηρία” μια Μεγάλη Παρασκευή ..αν θυμάσαι<br />
λίγο πριν βγει ο επιτάφιος ...!<br />
Το στικάκι με την “Τοσοδούλα”, η ταινία με το “Ημερολόγιο”, το dvd του “Holiday”<br />
Όλα παρόντα και νωπά, στα ροζ κουτάκια μέσα στο ντουλάπι με χειρόγραφες κατηγοριοποιήσεις.<br />
<br />
Και στα ντουλάπια της κουζίνας, κρυμμένα ακόμα τα γλυκά του κουταλιού, οι καραμέλες απ’ τους Στρόπωνες, τα φακελάκια άγριου τριαντάφυλλου για την κοιλιά σου και ξεχασμένο ένα πακέτο τελευταίο, cream-crackers Παπαδοπούλου...<br />
Ευχαριστώ για το συμμάζεμα ...κουράστηκα!<br />
Έχω ακόμα ρούχα να μαζέψω, μία σκουρόχρωμη ζακέτα (αγαπημένη σου), ένα αρρενωπό μαγιό και το μπλουζάκι σου το πράσινο με τη μεγάλη στάμπα..<br />
Και αρκετά να μη σου πω, πως κράτησα στη μνήμη μου... αλλά κι αν κάποια απ’ τα ενθύμιά μας χάθηκαν ή ράγισαν, όπως η πέτρα-καρδιά σου απ’ τα λουτρά των Γιάλτρων ή το χαρακτικό που αφήσαμε πιο δίπλα απ’ τη σκηνή μας, στη συκιά του κάμπινγκ... ακόμα κι αν τα ενθύμιά μας έσπασαν και ράγισαν για πάντα οι αναμνήσεις ... θάφτες καλά, όσο μπορείς, να τις ξεχάσεις σαν ξυπνήσεις !<br />
<br />
Κι εγώ θα θάψω όσο βαθιά μπορώ ετούτο το κουτί να μην θυμάμαι πια...<br />
Μαζί και δίπλα του, εκείνο το καράβι σου το χάρτινο που έφτιαξες μια νύχτα, [B]αγριεμένη[/B], που προϋπάντιζε τον κόσμο σαν το βλέπανε στ’ αμάξι  ..πάει!<br />
Μα πως σε λένε; Ούτε που θυμάμαι!<br />
Πως σε γνωρίζω; Πες μου! Που με ξέρεις;<br />
Είμαστε άγνωστοι μικρή μου, εμείς δυο ξένοι μες τον κόσμο<br />
κι απ’ τα πολλά που έγιναν, ξεχάσαμε που πάμε...<br />
μα πως σε λένε; Δε θυμάμαι!<br />
Καληνύχτα..........<br />
<br />
<br />
γιώργος_κ[/B][/I]<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2011</td><td valign=top></td></table><br />