Πορτέτο ( Ο παπαγάλος)

Δημιουργός: Δημήτρης Dem

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μούσια μου κατάμαυρα και ναυτικό καπέλο
το παγωμένο δάκρυ μου στη γέφυρα πνιγμένο
κοιτώ μες την κορνίζα μου το σώμα τεντωμένο
το βλέμμα μου περήφανο στ' άπειρο καρφωμένο.

Στο 'να μου χέρι μπούσουλας και το τσιμπούκι στ' άλλο
μία ουλή στο μέτωπο απο καυγά μεγάλο
σ'ένα ταξίδι που 'κανα μ'εναν λοστρόμο Γάλλο
που χωρατό ξεκίνησε με έναν παπαγάλο.

Έτσι τον εφωνάζαμε για την ψιλή φωνή του
για την περίεργη όψη του, τη μύτη τη γαμψή του
κι ενώ αυτοσαρκαζότανε με την εμφάνισή του
ήπιε μιά μέρα μέθυσε και θίχτηκ΄ η τιμή του.

Γιατί πως τον προσβάλανε θυμήθηκ΄ οι γνωστοί του
οι φίλοι του οι ναυτικοί ακόμη κι δικοί του
σε μιά φαλτσέτα μιά στιγμή μαζεύτηκ΄ η οργή του
που τόσα χρόνια έκρυβε με την υπομονή του.

Σε μιά κουβέντα ξέσπασε κι άλλαξε η μορφή του
στην άκρη παραμέρισε με μιάς τη λογική του
η λάμα μες το χέρι του έγινε η κραυγή του
κι εκδίκηση σ'όλους αυτούς που γέλαγαν μαζί του.

Τον πρώτο βρήκε στην κοιλιά, τον δεύτερο στο μπράτσο
ο τρίτος ήμουνα εγώ που πήγα να τον πιάσω
γίνανε όλα γρήγορα μα δεν θα το ξεχάσω
πως τη ζωή μου έλειψε για λίγο να την χάσω.

Ατσάλι κρύο χάραξε στη μνήμη μου για πάντα
τα γέλια μες την τρέλα του, τα θολωμένα μάτια
και κάποιος ξάφνου μια στιγμή μες του θυμού τη ζάλη
που δυνατά τον χτύπησε επάνω στο κεφάλι.

Κι έτσι στο μέτωπο ουλή μένει να μου θυμίζει
στο τελευταίο που 'κανα ταξίδι με γυρίζει
που πάνω στην κακιά στιγμή σκοτώσαμ' έναν Γάλλο
κι όλοι τον εφωνάζαμε γι' αστείο, παπαγάλο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2011