Εγκλωβισμένη αγάπη

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

...κάτι βυθισμένα βράδια του Γενάρη στο πιοτό της ποίησης και σε μυρωδιές που μου'χουν λείψει τόσο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][font=Comic Sans MS]Με τ'αποκόμματα δεν χτίζεις κόσμους απ'την αρχή
κι ούτε σε κάτι για να βολευτώ προσωρινά αρκούμαι
οι αντοχές μου στέρεψαν να βάφω άσπρα τα γκρίζα
να φτιάχνω παραμύθια απ'τις στάχτες μιας αγάπης..
..
Έξω βρέχει μα μέσα λυσσομανάει ο άνεμος
μας πλάκωσαν οι νύχτες και τα σκεπάσματα
κι οι κάτι Κυριακές μετά από ξενύχτια
με τα πρησμένα μάτια από το μέτρημα..
..
Επέλεξα απ'το πόνο να κρατήσω μια άδεια αγκαλιά
φταίω που δεν μ'αρέσει να πονάω;
Κι αν άλλαξα οι πράξεις σου με πάγωσαν στο χρόνο
τόσο που άρχισε κάθε αίσθημά μου να προδίδεται
τα όνειρά μας να μου φαίνονται εφιάλτης
κι η σχέση φυλάκη που πάσχιζα να βγω απ'τα δεσμά της
..
Όλα θαρρείς αλλάζουν απ'τη μια στιγμή στην άλλη
μεταμορφώνονται σε κάτι που φοβάμαι
Αισθήματα φαντάσματα τριγυρίζουν στο δωμάτιο
έχουν γίνει σκια μου
φαντάσματα του παρελθόντος
που όσο κι αν τα κυνηγώ με την σφεντόνα
δεν λέω να τα σκοτώσω
..
Ίσως γιατί αναισθησία σημαίνει θάνατος
κι όχι λιγότερος πόνος!
..
Ρέει απ'τα μάτια ότι μέσα μένει
τα φτερά μου μελαγχόλησαν στη θέα του ουρανού
κι η μοναξιά σκλαβιά είναι της υπομονής
..
Σκοτάδι
νομίζω πως παγώνω εδώ μέσα
το καλοριφέρ ζεματάει
τσεκάρω γι άλλη μια φορά τα παράθυρα
κλειστά
μα από κάπου μπάζω

κι ένας τρελός αέρας που πάει πάνω κάτω τη ζωή
που ακροβατεί σε χαλασμένες διαθέσεις
που σε παίρνει και σε σηκώνει

Το κουτάκι ξανάνοιξα
και το γκρίζο απλά σφυράει στην ανάμνηση
γίνανε οι εικόνες ζωντανές
και το τσιγάρο ένα με τα χείλη
σαν τα μάτια μου κοιτάζουν τ'άπειρο να ξεγλιστρά απ'τ'ακροδάχτυλα
χαμένη στο συλλογισμό ενός ποιητή
και στο συμμάζεμα των λέξεων...
Πάμε λοιπόν να δούμε ως που βαστάει αυτή η αγάπη
και σημειώσεις θα κρατάω στη διαδρομή
..
Μα δεν χωρούν οι αναμνήσεις στα τραγούδια μου
και ξέθαψα κάποιο δικό σου απ'τα παλιά
που είναι οι στίχοι του αίμα
και δίνουν σάρκα σ'ό,τι αισθημα διαθέτω
το ούρλιαξα με μουσική και με το στόμα
κι όποιος με άκουσε ήρθε να μ'αγκαλιάσει
έσπρωξα κάθε αγάπη του μακριά και έκλεισα την πόρτα
..
Δεν πέρασα εγώ τίποτα και μην κοιτάς τα μάτια
αύριο θα ντυθούμε οι άγνωστοι αγνώριστοι
σε δρόμους που μας ξέρανε μαζί
και τώρα τους μαθαίνουμε απ'την αρχή και χώρια
..
Κι αν έκανα ταξίδια μακρινά
βούλιαξε το καράβι μου στη μέση του πελάγους
χάρτινο το καραβάκι..ψευτικη η ακρογιαλιά
κολύμπησα μες τα μάτια τα υγρά
και σε ένα όνειρο του ύψους ή του βάθους
αν με πίστευες λιγάκι..θα'ταν όλα αληθινά
..[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2011