Μια μέρα, χώρια σου

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις νύχτες βγαίνω συντροφιά με αερικά
με γυροφέρνει κάθε βράδυ ο λογισμός σου.
Μα τα φτερά μου είναι από εύθραυστα υλικά
-η σαϊτιά σου τα τσακίζει, τα νικά-
και καθηλώνομαι στη γης με ό,τι δικό σου.

Τις χαραυγές αδημονώ πως θα φανείς
τρίμματα αγάπης απ’ τα όνειρα μου κλέβω.
Κι έχει η σιωπή μου τη χροιά γνωστής φωνής
θαρρείς και μέσα μου ακόμα κατοικείς
Όμως εις μάτην να σε βρω, πάντα γυρεύω.

Τα μεσημέρια τυραγνιέμαι πιο πολύ
με μασουλάει με τα δόντια του ο ήλιος.
Μέσα στα χείλη μου πεθαίνει το φιλί,
μέσα στις λέξεις μου γεννιέται το «αλί»
κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ, ούτ’ ένας φίλος.

Τις νύχτες βγαίνω συντροφιά με ξωτικά
στέλνω κατόπιν σου νεράιδες τα βράδια.
Μα είναι η καρδιά μου από εύθραυστα υλικά
και η απουσία σου χτυπά μετωπικά
που ξημερώνομαι σε μιαν ελπίδα άδεια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2011