Τιτλος

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι με βρήκαν τα χαράματα να βρίζω
Σε κάποιο άθλιο της πόλης μαγαζί
Να πίνω θάλασσες νεκρές και να καπνίζω
Και να μιλάω για τα ίδια μια ζωή…

Πάλι σιχάθηκα τον άδειο εαυτό μου
Καταναλώθηκα σε πράγματα φτηνά
Ρίχνω ένα κέρμα και ποντάρω το παρόν μου
Και χάνω πάλι με την ίδια σιγουριά…

Άδειος ο δρόμος και μιλώ με την σκιά μου
Σβήσαν τα φώτα κι έχει αρχίσει μια βροχή
Όλα γυρίζουν κι εγώ ψάχνω τα κλειδιά μου
Αυτή η ώρα με πληγώνει πιο πολύ…

Σκόρπια χαρτιά κι εγώ στο πάτωμα κοιμάμαι
Μια χαραμάδα με ξυπνάει το πρωί
Μα είναι βράδια που οι ώρες δεν περνάνε
Κι ενώ φυσάω τον καπνό βγάζω ψυχή…

Η μοναξιά μου είναι απόψε ένας τάφος
Ένα υπόγειο της μοίρας μου κελί
Τον ουρανό δεν τον κοιτώ ποτέ μονάχος
Γιατί τα μάτια μου ραγίζουν σαν γυαλί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2011